Pascal Ackermann
… mehr als der neue Kittel
Pascal Ackermann heeft, in de leiderstrui en daags nadat hij zich liet verrassen door de al 27-jarige weinig gevierde Brit Daniel McLay van Education First, de derde rit van de Tour of Guangxi (China), de ultieme manche van de World Tour 2019, gewonnen. Daarmee maakte hij het dozijn vol en schoof in de internationale zegestand door naar de vierde plaats.
Pascal is overduidelijk de opvolger van de al op zijn 31ste gestopte landgenoot Marcel Kittel, die de druk van een bestaan als toprenner niet meer aankon. Dat zal Pascal allicht niet overkomen. Hij is een adept van de baan, waarop hij in Moskou 2011 de wereldtitel in de ploegsprint voor junioren behaalde met de in de anonimiteit teruggevallen Ben König en Max Niederlag. In 2012 werd hij Europees kampioen in het omnium vòòr Jonas Rickaert.
Pas in 2015 switchte hij als belofte helemaal over naar de weg, waarop hij zich vanaf 2016 onderscheidde met dagzeges (en nog meer dichte ereplaatsen), met de Duitse titel en ei zo na ook de wereldtitel in Doha, waar hij enkel voor Kristoffer Halvorsen het hoofd moest buigen.
Ackermann was hoegenaamd niet verwend door het succes en dat bezorgde hem de weerbaarheid die Kittel ontbeerde. Zijn overstap naar Bora-Hansgrohe gaf hem vleugels, zij het niet meteen maar zijn ereplaatsen in de Scheldeprijs, het Critérium du Dauphiné en het Europees kampioenschap voorspelden wat er vanaf 2018 op til was, al moest hij weer een recital van dichte ereplaatsen (Abu Dhabi Tour, Handzame, De Panne-Koksijde, Scheldeprijs) voor lief nemen. Zijn zege in de slotrit in Romandië eind mei brak de ban. Nog zeven andere volgden: een dagzege in de Dauphiné, de Duitse titel, de Ride London - Surrey Classic, twee dagzeges in Polen, de Brussels Classic, Fourmies en een dagzege in Guangxi.
Nog beter doen in 2019 zou niet vanzelfsprekend zijn maar Pascal slaagde daar cum laude in met winst in Almeria, Koksijde (opnieuw), Frankfurt, Slovénië, Polen (opnieuw twee), Deutschland Tour, Gooik en een dagzege in Guangxi (opnieuw). Bovenal was er zijn overgeslaagd debuut in een grote ronde, dé Giro waarin hij twee dagzeges behaalde en zelfs eindwinnaar op punten werd. Ook de Europese titel in Alkmaar wenkte, maar hij zat er geprangd in de tang van Deceuninck-Quick.Step, aangespannen door Yves Lampaert en Elia Viviani. Wereldkampioen worden is een mooier plan maar het zal in géén geval in 2020 en in het (met meer nog dan in Innsbruck) hoogtemeters bezwangerde Martigny (Zwits.) zijn. Het moet dan maar in Leuven 2021.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten