Giro di Lombardia 1959

Rik Van Looy’s strafste zege in een monument

Frans Kimpe wees er met mij, met een bijpassende foto via Facebook, op dat het, op één week na, zestig jaar geleden is dat Rik Van Looy in de Giro di Lombardia één van zijn strafste overwinningen behaalde.

Daarmee revancheerde hij zich op de totaal mislopen editie van 1958 toen hij en Fred De Bruyne mekaar als koplopers, tot surplacend toe, het wit uit de ogen keken en mekaar verbanden naar een anonieme uitslag.

Eén jaar later haalde Rik II het van een uitgedund favorietengroep van twintig in de spurt van Willy Vannitsen, Miguel Poblet, Alessandro Fantini, Federico Galeaz, André Darrigade, Dino Bruni,…..

Met Van Looy en Vannitsen in de kopgroep kan het geen loodzware ILombardia geweest zijn, zullen sommigen denken. Niet zo zwaar als de huidige maar toch al met de Sormano, de Madonna del Ghisallo,….. Vergeet trouwens niet dat Van Looy en Vannitsen op “hun” dagen aardig wat hoogtemeters konden hebben.

Voor Van Looy was het eveneens een klinkende revanche, twee maanden na een volledig mislopen WK in Zandvoort (Ned.), waar de acht Vlamingen mekaar in de nederlaag beconcurreerden. Het bleef niet zonder gevolgen. Enkel Noël Foré (als derde op het podium naast André Darrigade en Michele Gismondi) en Rik Van Steenbergen werden niet geschorst zoals wel Roger Baens, Gilbert Desmet, Piet Oelibrandt (regérend kampioen van België), Frans Schoubben (nochtans elfde), Leon Van Daele én … Rik Van Looy.

Rik Van Looy was dé ontegensprekelijke seizoenkampioen en dat verdiende een regenboogtrui die hij de twee volgende jaren effectief veroverde maar die hij toen eigenlijk minder verdiende dan in 1959. Zelfs in de Vuelta (derde na vier dagzeges) en in de Giro (vierde na drie dagzeges) deed hij mee voor het klassement. Toch bleven vooral de klassiekers zijn dada. Behalve ILombardia won hij in dat hem genadige 1959 (volgens de Chinezen het jaar van het … varken) ook de Ronde van Vlaanderen en Paris-Tours, werd hij vierde in Paris-Roubaix en vijfde in Paris-Brussel. Niemand kon globaal een fraaiere dienststaat voorleggen dan de Keizer van Herentals, het begrip dat in die periode in het leven moet geroepen zijn. 

Zijn verbazende prestaties in de Vuelta en de Giro (beide in de lente tussen 24 april en 7 juni) wakkerden de illusie aan dat er op de nog maar 25-jarige Van Looy nog genoeg rek kon zitten als potentiële winnaar van de Tour. Le grand boucle zou evenwel ook de drie volgende jaren volgens de landenformule worden verreden en dat zinde hem niet. Zo bleef the wishful thinking nog wat langer overeind, zelfs na 1962 toen hij bij zijn exuberant debuut (elke rit als een … klassieker aangepakt) door een motard werd omvergereden en met een nierkwetsuur afgevoerd. In 1963 werd het meteen duidelijk dat (vier) dagzeges en de definitieve groene trui zijn hoogste goed waren, al werd hij verdienstelijk tiende in het tijdklassement, dat hij bij zijn volgende deelnames helemaal losliet om zich te vergenoegen met (nog eens) vier dagzeges maar geen volgende groene trui.