Jan-Willem van Schip, 

wààr zal dié aanmeren?

Foto Gino COGHE

Jan-Willem van Schip is, na de abdicatie van Roompot-Charles, dan toch nòg “van straat geraakt”. Beat Cycling Club spande voor hem een vangnet. Dat het zo lang duurde, insinueert het geringe inzicht van nogal wat ploegen. Jan-Willem is een kraan én op de weg én op de baan (wereldkampioen puntenkoers in Pruszków). Je zou haast denken dat hij een onmogelijke jongen is aangezien de grote(re) ploegen de neus ophalen voor hem. Zou hij niets geweest zijn voor het “niet bepaald in weelde badende” CCC?. Néén dus! 

Hij wordt omschreven als “een té eigenzinnige cultheld voor de wielerwereld”. Zo titelde toch Marijn de Vries (kan dat meisje schrijven zeg!) haar column in de Nederlandse krant “Trouw” over hem en ze putte zich uit in poëtische quotes over hem.

“Laat je niet foppen. Achter zijn hilarische uitspraken gaat een hyperintelligente kerel schuil. Eentje die misschien wel veel te intelligent is voor de wielerwereld.”

“Gek toch, dat zo’n rasechte hardrijder zichzelf moet aanbieden. Je zou denken dat hij meteen opgepikt wordt als hij om een contract verlegen zit. Want hij is niet eens per se op zoek naar eigen succes: liefst wil hij kopsleurder zijn. Megaknecht om vooral sterker te worden voor zijn koersen op de baan. Jumbo-Visma, Sunweb: kom op, contracteer die jongen”.

Ze pasten en Beat mag blij tenzij ze met dit curiosum gelijk hem het Paard van Troje in huis haalden. Beat godbetert, niet eens het procontinentale maar het continentale Beat tout court. Een (te geringe troostprijs) voor Jan-Willem van Schip maar hij zal zelf vinden van niet, anders had hij die stap niet gezet.

Herinner u alvast vooral zijn exploot (eerst met vier gezèllen) in het barslechte weer van de openingsrit der Belgium Tour, in Duinbergen een bejubelde solo afrondend, het ijlende peloton op afstand houdend: een tractor à la Tim Declercq maar op het einde zonder aanhangsel maar mèt een overwinning, annex de leiderstrui. “Even de brommer aangezet”, omschreef hij het cool.

De Nederlander uit Schalkwijk (Utrecht) memoreert een beetje Fedor den Hertog van een halve eeuw geleden, ook een vogelvrij verklaarde en “Iwan de verschrikkelijke” genoemd die men met een scheef oog bekeek maar die men zeven seizoenen contractrenner liet zijn want die nòg meer intrinsiek talent huisvestte dan Jan-Willem, van wie ik hoop dat hij in de loop van 2020 Duinbergen minstens één keer overdoet en waarna hij in Tokio een Olympische medaille verovert. En dat hij lànger leeft want Fedor, die na een vreselijk accident, minder goed zag en al in 2011 nog vòòr zijn pensioengerechtigde leeftijd aan prostaatkanker overleed. Jan-Willem van Schip moet langer “meegaan” nadat hij zijn sportieve en andere doelstellingen haalde en er nog langdurig van nageniet.