Gròòt land werd ook een gròòt wielerland

E viva Colombia  met Martin ‘Cochise’ Rodiguez 

als pionier

Qua oppervlakte is Colombia nagenoeg even groot als Frankrijk en Spanje samen.

Niet de lichting van de vroege jaren tachtig die naar de Tour kwam "om de Europese klassementsrenners van hun sokkel te stoten" maar wel Martin ‘Cochise’ Rodriguez was de grondlegger van de integratie van het Colombiaanse wielrennen op het oude continent.

Martin Rodriguez was géén kleine jongen. Hij ontleende zijn bijnaam 'Cochise' aan ‘Broken Arrow’, een westernfilm uit de jaren vijftig met anderen James Stewart. Cochise was in die prent het opperhoofd van de Apachen door wie Martin dermate gefascineerd was dat zijn vrienden hem steevast (goed geraden!) Cochise noemden. 

Thuis had de jongste van zes broers het niet bepaald breed. Elf dagen na zijn geboorte overleed zijn papa. Martin begon in 1960 op zijn zeventiende te koersen. Eén jaar later debuteerde hij in de Vuelta a Colombia, die hij twee jaar later al een eerste keer won. Dat zou hij in 1964, 1966 en 1967 herhalen, gelardeerd met 39 (!) dagzeges. Ook de Clásico RCN kwam op zijn palmares en driemaal (1966, 1968 en 1971) de Vuelta a Tachira (Venezuela).

Bovenal dreef hij per 7 oktober 1970 in Mexico het werelduurrecord amateurs op naar 47,553 kilometer. Pas in juni 1977 zou de Zwitser Daniel Gisiger het met ruim één kilometer verbeteren. In 1971 werd Cochise in Varese wereldkampioen achtervolging. Hij haalde het in de finale van Josef Fuchs, die tien jaar later Liège-Bastogne-Liège zou winnen.

Martin was al éénendertig jaar toen hij in 1973 naar Europa kwam, aangeworven door Bianchi in nadrukkelijke en bovenal dikbetaalde dienst van Felice Gimondi. Het belette hem niet om in Firenze de vijftiende rit in de Giro te winnen. Het jaar daarop behaalde hij geen dagzege maar in het tijdklassement kwam hij uit op een veropenbarende achttiende plaats. Hij had veel dichter kunnen eindigen maar bleef in de schaduw van de Bergamees, met wie hij in 1973 de Trofeo Baracchi won, een koppeltijdrit van … 109 kilometer. In 1975 behaalde hij een tweede dagzege in de Giro en aansluitend reed hij ook de Tour. Daarna keerde hij verzadigd naar zijn vaderland terug om er nog enkele jaren als amateur te koersen. Wat een rare snuiter toch?!

Nogal wat insiders uit die tijd hielden vol dat hij minstens één keer de Giro had kunnen / moeten winnen. Tijdrijden was zijn specialiteit maar ook de zwaarste cols brachten hem niet in verlegenheid. Daarop fungeerde hij als lanceerplatform voor Felice Gimondi. Zowel L’Equipe als Gazetta dello Sport  dichtten 'Cochise' Rodriguez een copieuze erelijst toe indien hij tien jaar eerder de oversteek naar Europa had gemaakt.