Gespreksonderwerpen in de marge …

Zottegem geamputeerd 

Cavendish gerehabiliteerd

Na de Muur verdwijnt ook Zottegem, inzonderheid de Paddestraat en de Lippenhovestraat, al dan niet definitief uit het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Je moet maar durven om een monument op die manier schaamteloos uit te hollen met als flauwe uitleg: omdat de Ronde dit jaar start in Brugge moeten er meer kilometers in West-Vlaanderen gereden worden zodat een boog naar Zottegem niet haalbaar was. En als we dat niet geloven dan maakt Flanders Classics ons wel iets anders wijs toch. In deze demarche herken je onmiskenbaar de wil is wet van small boss Wouter Vandenhaute. Zoals met Anderlecht kan ook dat ooit als een boemerang vol in zijn gezicht terugkeren en maar goed ook! In Zottegem zijn ze slim genoeg om geen rancune te voeden. Men blijft er openstaan voor een volgende doortocht van de Ronde in 2024 (die dan bij beurtol weer in Antwerpen start) over de iconische kasseistroken, meldt schepen van sport Brecht Cassiman. In 2024 is Zottegem ook het strijdtoneel van het BK.

Mark Cavendish mag een jaartje langer contractrenner zijn nadat Aleksandr Vinokoerov hem bij Astana een sportief asiel verleende zodat hij alsnog alleenrecordhouder kan inzake het aantal dagzeges in de Tour dat hij met 34 stuks op dit moment cijfermatig deelt met een zekere Eddy Merckx. Maar zelfs indien dat against all odds zou gebeuren dan nog loopt die classificatie in het honderd omdat de samenstelling van Merckx’ overwinningen haaks staat op die van Cavendish: 13 individuele tijdritten en twee prologen. Eddy won tweemaal een massasprint, in 1972 in Chalons sur Marne waar hij het haalde van Patrick Sercu, Jacques Esclassan en Cyrille Guimard en in 1974 in Vincennes, waar hij Staf Van Roosbroeck, Patrick Sercu, Aldo Parecchini en Jacques Esclassan over de knie legde.

Cijfermatig houden Merckx en Cavendish er een ex-aequo op na, koerskundig is het … 34-2! Mark was aan de vooravond van de Tour 2021 met 29 ritzeges al vijf jaar de onweerlegbare sprintkoning van de Tour, vòòr André Darrigade met 22 overwinningen. Hij wordt weliswaar voorafgegaan door Bernard Hinault (28) en André Leducq (25) maar dat waren geen sprinters maar eindwinnaars. Zelfs Darrigade had meer in zijn mars dan louter sprinten want in het tijdklassement kwam hij in 1956 en 1959 uit op de 16de plaats.