Niemands knecht, niemands meester …

 

Peio BILBAO heeft meer verleden dan toekomst

 

Peio Bilbao is geen notoire winnaar, wel een uitstekend coureur uit de tweede rij. Op zijn eerste succes moest hij tot 2014 wachten, de Klasika Primavera in Amorebieta. In 2018 behaalde hij zijn eerste zege in de World Tour, de voorlaatste rit in het Critérium du Dauphiné. In 2022 was hij eindelijk sant in eigen Baskenland en vandaag won hij de pittige derde rit in Down Under, die hij niet kon oplijsten met de pole position in de tussenstand omdat hij (25ste) teleurstelde in de proloog en in Victor Harbor de aansluiting miste met de kopgroep van vijf.

perempic@rchief - foto Peter REMMERIE

De grote ronden zijn Bilbao’s ding, hij reed er liefst 14/14 uit en wekte in 2018 (zesde) de illusie dat hij voor het eindpodium in aanmerking kon komen. Twee jaar later werd hij vijfde. In de editie daartussen liet hij het klassement varen en behaalde hij twee eclatante dagzeges: op het einde van de eerste week in L’Aquila en op het einde van de derde week op Monte Avena, waar hij Mikel Landa afhield. In 2021 werd hij geruisloos negende in de Tour en in de Giro 2022 werd hij opnieuw vijfde.

Op zijn bijna 33ste zal het voor Pello Bilbao normaal gezien niet meer beter worden dan het al was. Voor Jay Vine, met Simon Yates zijn medevluchter in Campbelltown, moet het nog allemaal beginnen.