Paolo BETTINI looft Pogačar maar laakt Vingegaard én Evenepoel 

 

 

Paolo Bettini, een absolute topper aan het begin van deze eeuw, ergert zich in La Gazzetta dello Sport aan de aanpak van de huidige generatie wielrenners. 

Il grillo (de krekel) is een notoire fan van Tadej Pogačar, terwijl hij minder hoog oploopt met de actieradius van Jonas Vingegaard (terecht) en van Remco Evenepoel (onterecht).

Paolo Bettini heeft het aangaande Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard
bij het rechte eind maar niet wat betreft Remco Evenepoel.

(perempic@rchief. be - Peter REMMERIE)

Bettini ziet de Sloveen als het actuele symbool van een all season - coureur die graag koerst en ook buiten zijn comfortzone wil winnen. Hij profileert zich als een witte merel, die (opgelijst met dagzeges) de UAE Tour en Tirreno-Adriatico won en tussendoor ook de Strade Bianche, wat hij ook probeerde in Sanremo (5de) en Vlaanderen (4de) om na een competitiepauze van twee maanden te hernemen met een overwalk in eigen land om in de Tour één mindere dag op de col du Granon meedogenloos te zien afgestraft door de met Wout van Aert gezegende Jonas Vingegaard. Velen in Tadejs plaats zouden zich voor de rest van het seizoen in een donker hoekje teruggetrokken hebben maar niet Tadej die zich heroplaadde voor een fraaie epiloog met in Montréal, Varese en bovenal Il Lombardia (bis) volgende grote successen te boeken en onbedoeld met 16 streepjes zelfs de internationale zegekoning te worden.  Hij had geen Tourzege nodig om tot de onbetwistbare numero uno van 2022 te worden uitgeroepen.

Jonas Vingegaard is net het tegenovergestelde: de Tour gewonnen maar voor de rest: (door Pogačar) kansloos geklopt in Tirreno-Adriatico, zesde in de Itzulia Basque Country, opzij moeten blijven voor zijn frère-ennemi Primož Roglič in het Critérium du Dauphiné, dan de Tour (met Wout van Aert als loods) naar zijn pedalen gezetmaar daarna niets meer tenzij je een 16de plaats in Il Lombardia wenst aan te halen.

Remco Evenepoel in diezelfde adem met Vingegaard vernoemen is totaal misplaatst, waarbij Bettini vergeet dat hij het in deze heeft over een 22-jarige die desalniettemin even vlijtig was als Pogačar. Hij reed in de lente alleen al zes rittenkoersen waarvan hij in geen enkele onopgemerkt bleef: 2de (en dagwinnaar) in Valencia, eindwinnaar in de Algarve en in de Tour of Norway, een mindere dag in Tirreno-Adriatico (13de), de Itzulia Basque Country (4de) en de Tour de Suisse (11de) weerhielden hem van een spraakmakend klassement maar tussendoor had hij wel Liège-Bastogne-Liège gewonnen. And you ain't seen nothing yet: winst in de Clasica San Sebastian werd ondergesneeuwd door weergaloze triomfen in de Vuelta en het WK (na derde in de tijdrit). En als toetje: de internationale vice-zegekoning op één lengte van Pogačar. 

Bettini’s kritiek op Evenepoel is dus gratuit en totaal ongegrond. Over Wout van Aertonthoudt hij zich. Wat hij poneert over Vingegaard is wel terecht maar de Deen heeft nu éénmaal niet de carrure van een all season - adept die enkel kan winnen wanneer alles in de juiste plooi valt en hij in stelling wordt gebracht om voor zijn team het winnende doelpunt aan te tekenen.

Paolo Bettini heeft het in het algemeen over een geïrriteerde wielersport met beter voorbereide maar ook meer gestresseerde coureurs dan hij 15 à 20 jaar geleden met toen meer koersdagen op de teller maar geen negentig zoals hij ons over zichzelf wil voorhouden. 

Ik zou het liever over een gefinetund hedendaags wielrennen hebben met een meer gerichte programmakeuze waardoor minder koersdagen maar vergeet niet dat daar méér stages tegenover staan die in combinatie met langdurige uithuizigheid ook als volle koersdagen mogen meetellen.

Tadej Pogačar vormt daar tot nader order de prettige uitzondering op omdat hij een rabiaat competitiebeest is zoals er in het huidige peloton niet veel meer meerijden. Toch komt ook hij aan slechts 53 koersdagen (amper één meer dan Vingegaard) maar inzake intensiteit mag je die van Tadej voor dubbel meetellen. Volgens de telling van cqranking.com telde een bijna 38-jarige Vlaming de meeste koersdagen (89) en het hoogste aantal km. (14.356,4 km.) af in 2022: de genaamde Thomas De Gendt, vier dagen meer dan Alexander Kristoff en Danny van Poppel, vijf meer dan Thibaut Pinot.