Lieuwe WESTRA 

vocht met zichzelf maar verloor

 

Bij ons zal men hem vooral herinneren als de eindwinnaar in 2016 van de voorlaatste Driedaagse van De Panne - Koksijde. Het was Lieuwe Westra’s slotakkoord als coureur. 

Geen zeven jaar later werd hij zaterdag levenloos aangetroffen bij zijn bedrijfspand in Zwaagdijk. Hij kon het leven na de koers kennelijk niet langer aan en lag daardoor al jaren in de knoop met zichzelf. Als coureur was hij onverzettelijk en sterk, als mens was hij een fragiele persoon. 

Lieuwe had voor 2017 nog een contract bij Wanty-Gobert maar besloot al in januari, ten prooi was aan depressies, om het niet uit te dienen.

Lieuwe Westra als leider tijdens de slottijdrit der Driedaagse De Panne - Koksijde 2011., waarin hij alsnog van zijn sokkel werd gestoten door Sébastien Rosseler (-14"). Op die pijnlijke nederlaag revancheerde Lieuwe zich vijf jaar later. 

Behalve de Driedaagse van De Panne - Koksijde 2016 won hij ook de Classic Loire-Atlantique 2011, de openingsrit der Tour of California 2013, de slotrit van Catalunya (slotetappe) en van het Critérium du Dauphiné (koninginnenrit) in 2014, in dat beste jaar had hij ook een belangrijk aandeel in de Tourzege van Vincenzo Nibali.

Hardrijden was zijn hoogste vaardigheid die hij het best kon cultiveren in het tijdrijden en dat hebben zijn concurrenten geweten in: de proloog der Ronde van België 2011, de tijdrit (vòòr Geraint Thomas) annex eindzege in de Tour of Danmark 2012, kampioen van Nederland tijdrijden 2012 en 2013 (vòòr Niki Terpstra en Tom Dumoulin), titels die hij niet helemaal (12de in Valkenburg 2012) of helemaal niet (27ste in Firenze 2013) waarmaken op het WK.

Het haalde herhaaldelijk de media dat het met Lieuwe Westra in de nadagen van zijn rennerscarrière allesbehalve goed ging. Hij was daar open en bloot over, probeerde het van zich af te schrijven in zijn boek “Het Beest” en waarin hij het gebruik van cortisone ootmoedig toegaf.

Het was dan ook een aangekondigde kroniek dat het slecht zou aflopen met Westra, zoals het eind 2003 José Maria Jiménez overkwam. Sommigen vinden het nodig om een beschuldigende vinger uit te steken naar het wielermilieu dat zijn ex-beoefenaars te weinig nazorg zou bieden. Als er iemand die heeft gekregen dan is het toch wel Lieuwe zeker maar het haalde slechts tijdelijk wat uit.

Ook in de bedrijfswereld voltrekken zich dit soort drama’s, ik ken er meerdere die zakelijk overgeslaagd waren en toch op relatief jonge leeftijd ‘onverklaarbaar’ uit het leven stapten.