Dubbelaar THIBAU wordt geen betere veldrijder maar wel een véél bétere wegrenner dan SVEN

Thibau NYS zal l’embarras du choix niet vervélend vinden

Toen hij in 2015 als 12-jarige tussen de 13-jarigen een eerste keer de kop opstak, had ik het (net als bij Axel Merckx) over de zoon van God. Tot overmaat van weelde hebben de beide godenkinderen een vader die 17 juni (in 1945 respectievelijk 1976) geboren werd. Zou het, behalve aan de genen, dus ook aan het gesternte liggen?

(Foto Alfons VOLCKAERTS)

Voorbije zes jaar blijkt Thibau bijzonder goed te zijn omgegaan met het verheven gegeven. In het veldrijden veroverde hij als nieuweling de beide Belgische titels en als tweedejaarsjunior schreef hij de Belgische (Antwerpen), de Europese (Silvelle) en de mondiale (Dübendorf) titel op zijn palmares in. Een aardje naar zijn vaartje? Toch niet, want zijn papa naar de kroon steken is een onmogelijke opdracht.

Enkel het aantal wereldtitels (‘slechts’ twee: Sankt Wendel 2005 en Louisville 2013) kan door Thibau overtroffen of zelfs verbeterd worden maar nièt de rest: ga er maar eens voor staan! 

Sven Nys (die men abusievelijk als Nijs uitspreekt in plaats van Nies) won 292veldritten, behaalde naast genoemde wereldtitels 9 Belgische titels (2000, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2012 en 2014) en won: 

• 13 keer de SuperPrestige (1999, 2000, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014), gelardeerd met  64 dagzeges;

• 7 keer de Wereldbeker (2000, 2002, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), opgelijst met 50 dagzeges;

• 9 keer de GvA / Bpost Bank Trofee (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2014), gepimpt met 50 dagzeges.

Daarenboven werd hij vijfmaal kampioen van België mountainbiken (2005, 2007, 2013, 2014 en 2015).

 

Zo vèr kan Thibau nooit komen, zelfs al was hij even goed en gedreven als zijn illustere papa. Het is alsof hij een alibi heeft gevonden om aan het voortzetten van die vergelijking te ontsnappen. 

Ook tijdens de zomer van 2021 werd zijn voorbereiding op het veldritseizoen gefinaliseerd met een brede waaier wegcompetitie. Na een behoedzaam begin in mei, juni en juli stak hij op het einde van de hooimaand een aardig tandje bij met winst in de eerste twee ritten der Ronde van Vlaams-Brabant, ten koste van Tom Timmermans (de aanstaande kampioen van België bij de eliten zonder contract) en Trystan Fivé (die in dé norm van zijn leven verkeerde), ze stonden amper op de foto. In de aansluitende Tour de Namur zou Thibau dat, vanwege de hoogtemeters, wel niet kunnen herhalen. Toch wel, hij won er de eerste en de laatste rit en telde in het eindklassement slechts 15” meer dan de neo-prof in spe Jenno Berckmoes. Eén en ander promoveerde Thibau tot de topfavoriet voor het kampioenschap van België, waar hij de perfecte koers reed maar zich net als alle anderen liet verrassen door de genadedag van Maarten Verheyen. 

Nys junior was meteen incontournable én voor het EK én het WK. In Trento viel alles, met veel dank aan Lennert Van Eetvelt, in de juiste plooi zodat hij de bruisende Italiaan Filippo Baroncini kon afhouden. Jawel, de aanstaande wereldkampioen, bijna twee jaar ouder dan Thibau die finaal moest passen op het slopende Leuvense traject, waar de Italiaan twee landgenoten in steun had terwijl Nys het, na het letterlijk uitvallen van Arnaud De Lie en Lennert Van Eetvelt, in zijn eentje moest beredderen.

In combinatie met het vele wat eraan voorafging maakte zijn eervolle zesde plaats van hem de gesolliciteerde Jonge Flandrien bij de beloften. Wie een jaar geleden voorspelde dat Thibau dat op basis van zijn prestaties als wegrenner zou bewerkstelligen, die zou als een ketter zijn weggehoond.

Tot nader order ziet Thibau zichzelf als een notoire veldrijder maar dat kan snel keren. Benieuwd op de hoeveelste rij hij maandag mag starten in de Koppenbergcross bij de beloften. Dat ongemak zal in de daaropvolgende veldritten amper anders zijn. Probeer maar eens vanuit die egelstelling op te rukken en UCI-punten te sprokkelen voor een betere startpositie. Het is een vicieuze cirkel waarin ook Mathieu van der Poel, Wout Van Aert en Tom Pidcock gevangen zullen zitten. Wat een impasse voor het almaar meer in de verdrukking gerakende veldrijden dat voor de abdicerende toppers niet zomaar de rode loper kan uitrollen.

De komende drie maanden zullen voor Thibau Nys richtinggevend zijn waarbij ik mij niet kan voorstellen dat hij de wegcompetitie zal versmaden, wel integendeel zal hij (als contractrenner bij Trek-Segafredo?) meer de internationale toer opgaan met deelnames aan enkele korte rittenkoersen die hem nog wijzer moeten maken over zijn reikwijdte als wegrenner. Hij lijkt mij een type Zdenek Stybar.

Vergeten we bovenal ook niet dat Thibau overal waar hij opdraafde (één van) de zoniet de jongste deelnemer(s) was die pas over veertien dagen zijn 19de verjaardag viert.