Dominiek HEMERYCK had meer 

in zijn mars dan hij eruit haalde

Dominiek Hemeryck mijmert op zijn 55ste hoe anders het allemaal had kunnen lopen. Hij leefde zich eerst uit in andere sporten, was als veldloper (winnaar van de interprovinciale scholenveldloop) beter dan als voetballer (VV Kortemark) was. De figuur van de inmiddels 80-jarige Constant Schreel, van wie zijn papa Noël een toegewijd supporter was, inspireerde Dominiek nog het meest. De nationale sportdag met RMS Koekelare in 1981 deed de passie extra verder oplaaien nadat hij op de Kemmelberg koersende medeleerlingen uit zijn spoor knalde. De toon was gezet. Dominiek deed het als nieuweling en als junior zo goed dat Gery Lylon hem tot de witte merel van het Houtland omdoopte. Spurten was zijn eerste vaardigheid maar ook voor tijdrijden en alleen aankomen haalde Dominiek de neus niet op.

Zijn profdroom doemde almaar meer op. Edoch: niet 'wat je bent' maar wel 'wie je kent' bleek doorslaggevend. Dominiek weigerde daarin mee te gaan en bleef op zijn honger, in tegenstelling tot anderen die niet eens aan zijn enkels reikten. Dat brak de veer bij Dominiek die zich nooit meer kon opladen zoals voorheen, zelfs al was er nog het Spaanse Mavisa maar waarvoor hij paste omwille van zijn honkvastheid en de taalbarrière. De weinig comfortabele omstandigheden van die tijd speelden hem parten.

Indien hij nu een tiener was dan zou Dominiek de piste kiezen als uitvalsbasis. Met zijn explosiviteit was vooral dé kilometer zijn ding. Het had de springplank kunnen zijn naar meer en beter maar hij kwam er, in tegenstelling tot Laurenz Beauprez en Peter Naessens enkele jaren later, niet mee aan bod bij W.S.C. Torhout noch bij de West-Vlaamse B.W.B.-afdeling.

Ook in het gewone leven zat het Dominiek niet altijd mee, zo is hij momenteel herstellende van een trombose. Hij wil ook wel ootmoedig toegeven dat hij het nogal luchtig durfde opnemen. Een stapje in de wereld daags vòòr een koers was meer regel dan uitzondering. De Pallieter was ook fel geïnteresseerd in de opkomende festivals als Rock Torhout en dat werd aangevuld met discotheekbezoek. Boerenkost primeerde op sportvoeding. Aan trainingsijver ontrbrak het hem niet. Hij gaf zich volledig en maalde na een koers nog wat extra kilometers maar gelijk vond hij dat hij zichzelf daarvoor mocht belonen met een goed glas. Hij laafde zich ook aan het algemene leven. Rock & roll matcht helaas niet met een opmars als topsporter. 

Het had allemaal anders kunnen gelopen zijn indien hij op het toppunt van zijn kunnen een volle kans had gekregen in de beroepscategorie, waarvan hij toch even kon nippen in de open koersen waarin hij reed aan de zijde van onder anderen Greg LeMond, Fons De Wolf, Eddy Planckaert, Johan Museeuw en Tom Boonen. Het voelde aan als dicht bij de zon komen.

Algemene voldoening overheerst en die put hij vooral uit zijn trots vaderschap van zijn dochter Annelies en haar kinderen Maud en Mads en dat is tenslotte de essentie van het leven.