Té mooi en vooral té zwaar om waar te zijn

UCI corona-kalender heeft véél van la grande bouffe

De UCI corona-kalender, die het professionele wielrennen van de palliatieve afgrond weg moet houden, zou er voorlopig (komende woensdag wordt die verder bijgesteld) als volgt uit zien.

01 augustus: Strade Bianche
08 augustus: Milano-Sanremo
Critérium du Dauphiné (vier dagen tussen 10 en 16 augustus)
weekend 22-23 augustus: nationale wegkampioenschappen (tijdritten?)
29 augustus - 20 september: Tour de France

WK-week van 20 à 27 september: met hopelijk op woensdag 23 de individuele tijdrit, drie dagen na de Tour en vier dagen voor de wegrit
30 september: La Flèche Wallonne

03 à 25 oktober: Giro d’Italia 
04 oktober: Liège-Bastogne-Liège
10 oktober: Amstel Gold Race
11 oktober: Gent-Wevelgem
18 oktober: Ronde van Vlaanderen
25 oktober: Paris-Roubaix
31 oktober: Giro di Lombardia
01 à 22 november: Vuelta a España

De andere (nog) niet afgeblazen koersen zouden door de UCI in de mate van het mogelijke ingepast worden op de open plekken tussen de manches van de World Tour en dan hebben we het onder meer over Tirreno-Adriateco, de Volta a Catalunya, Brugge - De Panne, de Vuelta al Pais Vasco, de Clasica San Sebastian, het Canadees tweeluik Québec - Montréal, ….. 

Indien corona dat laat betijen (en dat is veel voorwaardelijker dan velen lijken te beseffen) dan krijgen we, op wielergebied, een copieuze nazomer en herfst om als tv-kijker vingers en duimen af te likken maar die bovenal té mooi en vooral té zwaar is om waar te zijn, en diedan ook meestal ook pertinent onwaar is. Stuitend daarin is dat de drie grote ronden nog steeds niet bereid lijken om hun traject in te korten naar drie blokken van vijf in plaats van zeven dagen. Ook het samenvoegen van de Amstel en Gent-Wevelgem (eigenlijk Ieper-Wevelgem) in één weekend (10-11 oktober) is not done. Het moet toch mogelijk zijn om van één van beide een midweek te maken (zoals Wevelgem trouwens tot en met 2009 was).

Eén en ander werd door Hans Vandeweghe kritisch aanschouwd in ‘De Morgen’ (20 april 2020). Hij heeft het over ‘de zwààrste wielerkalender ooit’ en haalt er terechte bedenkingen bij die de meeste insiders amper in overweging namen.

Na een behoedzame herneming op 1 augustus zijn de drie grote ronden voorzien en opgespannen tussen 29 augustus en 22 november met daartussen zoveel mogelijk World Tour - manches én het wereldkampioenschap. 

Natuurlijk is iemand als Patrick Lefevere daar blij mee, al zal hij gelijk de eerste zijn om te beseffen dat die ‘la grande bouffe’ niet ideaal is maar wel een conditio sine qua non voor de continuïteit van deze sport / bedrijfstak. De sponsors willen waar voor hun geld. Dat de volgepropte kalender (zoals Vandeweghe stelt) een aanslag kàn zijn op de gezondheid van de wielrenner, is een heel terechte kritiek. Voetballers zouden veel minder last hebben van dergelijke ‘overdaad die schaadt’.

Vandeweghe vervolgt: “Een wielrenner die in overtraining gaat, riskeert zijn fysiologie en zijn immuunsysteem om zeep te helpen (waarna hij een free lunch is voor Covid & co.) en zijn carrière te hypothekeren. Het zullen sterke renners moeten zijn om de herfst van 2020 te overleven en sterke persoonlijkheden om neen te zeggen tegen de druk van de ploegleiding.”

Helemaal juist maar Hans verliest wel uit het oog dat de meeste World Tour Teams over dertig effectieven beschikken die met een rotatiesysteem meer dan wat ontzien kunnen worden.

Met zijn slotalinea gaat Vandeweghe evenwel zwaar uit de bocht met deze weinig stichtende suggestie: “... omdat de sportindustrie duidelijk voorgaat op de gezondheid van de sporter moeten we in deze bijzondere periode misschien tijdelijk een oogje dichtknijpen voor wat verantwoord medicamenteus gebruik. Pakweg een testosteronkuurtje toelaten?”

Wablief?! Sorry Hans, maar dit is er over want ondubbelzinnig aanzetten tot doping. Gaat de toegestane medisch verantwoorde begeleiding misschien niet ver genoeg om de gezondheid en de recuperatie van de renners te garanderen?