Het had (nòg) erger gekund voor Alvaro Jose Hodeg
Het had de 69ste overwinning voor Deceuninck-Quick.Step kunnen zijn maar het draaide uit op horror omdat Alvaro Jose Hodeg aan de uitgestoken poten van de nadar haperde en loodzwaar op de rug neerplofte. Ei zo na won Florian Sénéchal nog in zijn plaats maar zijn podium was totaal ondergeschikt aan het dan nog bange wachten op informatie over de toestand van zijn sidekick. Volgens een primaire diagnose viel alles nog relatief mee. Breuken van een onderarm, een schouder en twee ribben waren een zware tol maar zoals ik Alvaro achterwaarts zag neerstuiken vreesde ik zelfs verlammingsverschijnselen.
Het was stuitend dat er honderd meter verder wel pootloze nadars (zoals die van Steeno in Vichte) met de publiciteitszeilen stonden. Het voorval refereerde meer dan een beetje refereerde naar de al even zware valpartij van Wout Van Aert in de tijdrit van de Tour. Uiteraard is de renner verantwoordelijk voor het traject dat hij kiest maar het is aan de organisatie om daarop te anticiperen en dat deden ze in Tournai dus niet.
Positief was de bevestiging van Jannik Steimle, de jonge Duitser en kakelverse kampioen van Vlaanderen die zich weer uit de naad reed en opnieuw kilometers lang beukte aan de leiding van de ruime kopgroep en zich op het einde toch nog aan een uitvalspoging waagde, waarmee hij zijn maats nog meer in de comfortzone zette. Florian Sénéchal loodste Alvaro Hodeg op het zegepad, zoals hij dat twee dagen eerder al deed in de Münsterland Giro. Hij kon de ernst van de val van zijn Colombiaanse kompaan niet juist inschatten en ging dan maar voluit voor eigen eer en glorie die hij ei zo na ook nog verwierf. Piet Allegaert doemde evenwel als een duiveltje uit een doosje op om de Fransman en Jasper Stuyven net voor de finish te passeren.
Het gebeurde allemaal terwijl Alvaro Jose Hodeg machteloos op de grond lag. Als dé Colombiaanse bolide had hij Fernando Gaviria helemaal verdrongen. Op zijn 21ste had hij zich in 2018 gemeld met een mooie reeks overwinningen: de Handzame Classic, dagzeges in Catalunya, Polen, Duitsland en Turkije. In 2019 pareerde hij het moeilijke jaar van de bevestiging met successen in eigen Colombia, in Noorwegen, in de Heistse Pijl, de Adriatica Ionica Race (2), de BinckBank Tour en de Münsterland Giro. Daar zou hij met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de Tour de l’Eurométropole bijgevoegd hebben. En in 2020 zou hij de volgende stappen zetten: debuteren in een grote ronde en met Fabio Jakobsen de naar Cofidis verhuizende Elia Viviani doen vergeten. Hopelijk kan het allemaal onverkort doorgaan maar dit is tweede orde na zijn algemeen welzijn. Dat hij meteen bewoog, bracht een kleine geruststelling. Drie weken na zijn 23steverjaardag kwam er hoedanook een lelijke kink in zijn mooie kabel.
Piet Allegaert zal er weinig aandacht voor gehad hebben want zeker hij mag stellen: winnen doe je niet èlke dag. Na zijn opmerkelijke zeventiende plaats als neoprof in Paris-Roubaix in 2017 werd het gauw weer stil rond hem en dat bleef het tot de herfst van 2019. Misschien is hij nog het meest van verbaasd over zijn allereerste zege in de beroepscategorie, al verkeerde hij vanaf september in betere doen en werd hij opeenvolgend: 12de in de Antwerp Port Classic, 20ste in de Primus Classic, 9de in de Gooikse Pijl en 8ste in de Münsterland Giro. Voor Sport Vlaanderen - Baloise was het nog maar de éérste overwinning in 2019 op de internationale kalender.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten