Jarne VAN DYCK

oversteeg tegenzittende omstandigheden

 

 

Jarne voetbalde eerst op een behoorlijk niveau bij S.K. Heist maar de lokroep van de koers was sterker en die had hij van geen vreemde maar van zijn papa Kim, die ook eerst voetbalde tot hij na de lente van 1994 schakelde naar wielrennen.

 

Jarne Van Dyck begon bescheiden als 12-jarige aspirant met één bijzondere overwinning (want in Rumst, vanwaar zijn papa afkomstig is) en verre ereplaatsen in het PK en het BK tijdrijden.

Dat heeft hij als 13-jarige ruim overtroffen: vier zeges, een meervoud aan lagere podiumplaatsen en bovenal een zesde plaats in het BK tijdrijden.

Tijdens het gebalde seizoen 2020 kwam er minder van maar zijn sprintzege op Axel Van den Broek in Anzegem bezorgde hem een boost van jewelste.

 

Als eerstejaarsnieuweling legde Jarne een perfect traject af met de Antwerpse titel, een dagzege in de West-Vlaanderen Tour (in Stasegem overwon hij òòk tweedejaars), fraaie ereplaatsen in Herbeumont (5de) en Couvin (8ste), dichtste ereplaatsen in de Vermarc-tweedaagse. 

Dat beloofde voor zijn campagne als tweedejaars met als aanhef de Belgische baankampioenschappen, waarin hij koud en warm blies. 

In de afvalling viel hij meteen af, in de scratch liet hij zich als een bleu insluiten en in de 500 meter moest hij een foute start rechtzetten voor de laagste podiumplaats. Vooral dat laatste nam hij zichzelf kwalijk omdat het in de Topsportschool zijn favoriete nummer is. Door Nolan Huysmans (-“518) en Thibaut Van Damme(-“157) geklopt worden was evenwel geen oneer. De puntenrit werd een afknapper.Thibaut Van Damme, Bram Puype en Matti Louagie namen baanronde en barreerden zijn weg naar het podium. Jarne wist wat hem ’s anderendaags te doen stond: revanche nemen in de keirin. Winst in de halve finale en favoriet Nolan Huysmans uitgeschakeld zette de juiste toon maar finaal was er Nicolas Aernoutsuit wiens spoor komen in de laatste bocht de juiste strategie was die ook rendeerde.

Op tweede kerstdag en tweede nieuwjaarsdag kwamen daar nog tweede plaatsen (na Aless De Bock in het omnium en na Thibaut Van Damme in de snelheid) bij. Hij sloot af met een derde plaats in de madison met Matijs Van Strijtem als sidekick.

Met uitstekende testen begon hij met hoge verwachtingen aan een sterk en constant wegseizoen, waarin hij de omstandigheden lang niet altijd aan zijn kant had met meer top tienen dan top vijven voor gevolg. 

Jarne beleefde een rollercoaster. Met koorts uit de La Pévèle Classics (Fr.) moeten stappen en een nogal zware val in de Vermarc zorgden voor serieuze kinken in de kabel. Dat zijn eerste overwinning tot 2 juli (Bogaarden) op zich liet wachten vond hij geeneens erg. Hij verliest immers liever staande dan dat hij zittend wint. De prestaties waren af en vooral dat neem je duurzaam mee naar de toekomst.

In weerwil van hoge wattages op training kwam zijn sprint er tijdens de eerste maanden (Katjeskoers, Vanspringel, Ronde van Vlaanderen, VK, …) niet uit wegens een wedstrijdwiel waarvan de body stuk was, een sluimerend ongemak dat zijn grootste verzet deed doorschieten en ook verantwoordelijk was voor een zware val eind mei in de Vermarc. 

 

Eén en ander werd tijdens de nazomer en de herfst meer dan aardig rechtgezet zodat hij als één der jongsten (°16 november) van het bouwjaar 2006 onbevangen uitziet naar de moeilijke overstap naar de junioren. Hij zal in 2023 niet langer te zien zijn in de Heistse kleuren maar wel in die van Crabbé Toitures - CC Chevigny en dat zal in eerste instantie weer aan de gekoesterde Blaarmeersen zijn.