Wolf VAN STEENLANDT

gestage groei is het duurzaamst

 

Zelfs al waren z’n uitslagen als laatstejaarsaspirant niet overweldigend, dan nog is Wolf Vansteenlandt er géén zoals je er dertien in een dozijn aantreft.

Wolf was een karateka met een groene gordel. Toen Covid-19 onze samenleving overhoopgooide, schakelde Wolf naar het wielrennen en die switch heeft hem nog geen moment gespeten.

Bij de 14-jarigen viel Wolf met de deur in huis. Een vroege overwinning zette de toon: in Bellegem haalde hij het van zijn medevluchters Yasu Vervoort en Dylan Van den Berghe, twee kleppers van formaat! Drie dagen later werd Wolf in Ruddervoorde de West-Vlaamse vicekampioen tijdrijden na de verbazende Alexander Dekeyser, die hij achttien dagen later met een achtste plaats overtrof op het BK in Dikkelvenne.

Eind mei werd Wolf in Pittem, ondanks een gebroken carbonkader en wat ducktape errond, tweede na grootmeester Mauro Keppens maar vòòr Kyano Cottignies, wat mocht aanvoelen als een tweede overwinning die hij anderhalve maand later in Meulebeke ook effectief behaalde.

Ook de zomervakantie, met vooral een zesde plaats op het VK in Arendonk, verliep kabbelend naar wens. De eerste helft van augustus stond eerder in het teken van rustig uitbollen in de aanloop naar de winterse bedrijvigheid in het veld. 

Die werd in de tweede helft van  september ingeleid werd met een zesde plaats in Knesselare en een achtste in Kruibeke. Van dan af ging het wat bergaf met de resultaten omwille van een opspélende rug die hem geenszins ontmoedigt.