Gianni MARCHAND  

de voortgezette koersvreugde 

van een bescheiden coureur

 

 

 

Als er zich iemand ongebreideld gesmeten heeft voor de liefde van het (koers)vak dan is dat toch wel Gianni Marchand zeker? Voor de traditionele teams werd hij gewogen en te licht bevonden en dus moest hij zich behelpen met bescheidener opdrachtgevers. Toen het met Gaspard Van Petegem en zijn Cibel na 2019 helemaal op een sisser uitdraaide, belandde hij bij Peter Bauwens, achteraf gezien het beste wat hem op dat moment kon overkomen want hij bloeide er als dertiger in spe alsnog open tot de coureur die hij zo graag wilde zijn.

In het Covid-19 jaar 2020 verliep dat eerder schoorvoetend maar in 2021 telde Sporza na dat hij liefst zestien keer de vroege vlucht hielp bemannen. Als niet-notoire winnaar moet hij iets anders verzinnen om zich te profileren en dat het liefst in tv-koersen als Le Samyn, de Ronde van België, de Tour de Wallonië, de Brussels Classic, de Druivenkoers - Overijse, …

Voor een team als Tarteletto-Isorex zijn dergelijke uitgesponnen acte de présences telkens weer een godsgeschenk, waarmee Gianni zichzelf meervoudig terugbetaalde. Highlights daarin waren zijn derde rangen in de eerste daguitslag en eindstand der Ronde van België.

Zo’n inlands hoogstandje kon hij dit jaar niet herhalen, dus zocht hij het veel verder en enkele etages lager: in de Tour du Rwanda (zesde), Beograd - Banja Luka (Servië) (tweede na Jakub Kaczmarek) en de Tour of Hellas (vijfde), telkens opgelijst met één of meer fraaie daguitslagen. Tussen die verre bedrijven door werd hij ook nog fraai achtste in de Brussels Classic (een manche in de ProSeries). En ook als assistkoning heeft hij zijn verdiensten zoals onder meer in Wingene met Thibau Verhofstadt.

September was al bijna afgelopen toen hij een overhoopte voltreffer aan zijn palmares crashte met een dag- en de eindzege in de Tour of Iran-Azarbaijan die nog aan een zijden draadje hing omwille van een zware val in ultieme hectometers van de slotrit, zodat het pijnlijke oponthoud hem niet fataal werd om een unieke triomf op zijn palmares mocht bijschrijven. En van pijnlijk gesproken: de diepste rugwonde van die zware smak is pas helemaal gedicht sedert vorige zaterdag.

“Of Iran-Azarbaijan het mooiste is wat ik mocht meemaken? Naar perceptie toe wel, al stelt mijn derde eindplaats in de Ronde van België veel meer voor”, beseft Gianni. “Winnen is evenwel winnen en dat deed ik, vijf jaar na Verrebroek, ook nog eens in het nationale circuit met de Mosselkoers van Houtem-Vilvoorde.”

 

Gianni Marchand is een tevreden koersende sterveling, al kan het altijd beter en is het zeker frustrerend dat hij bij de traditionele profploegen geen verdiende kans kreeg en het is stuitend om zien hoe Lotto-Soudal in de loop van 2022 paniekaanwervingen deed met Carlos Barbero en Reinardt Janse Van Rensburg, voor wie Gianni geenszins moest wijken zoals evenmin voor sommige nieuwkomers bij de Nationale Loterij in 2023. Het is wat het is en Gianni klaagt niet.

“2023 kondigt zich aardig aan”, verandert Gianni graag van onderwerp. “Met Alex Vandenbulcke en Mauro Verwilt sluiten er twee interessante jonge coureurs aan die bij ons de ideale tussenstap kunnen zetten naar meer en nòg béter. En ja, indien de gelegenheid zich aandient dan zal ik graag hun wegkapitein zijn, het zal eens iets anders zijn voor mij.”

2023 wordt ook nog anders op privévlak. Begin april worden Gianni en zijn vriendin Lore Bruynooghe voor de eerste keer mama en papa. Dat op zich al maakt van 2023 een speciaal jaar dat Marchand verder wil oplijsten met spraakmakende resultaten in het wielrennen. Aan zijn tomeloze inzet vanuit zijn grote liefde voor het vak zal het alvast niet liggen.