Louïc BOUSSEMAERE 

wat een gigantische progressie!

 

Louïc Boussemaere (Diksmuide) vormt met Milan Donie (Kortrijk) en Xander Scheldeman (Koolskamp) een West-Vlaamse enclave bij het AG2R Citroën Development Team.

Louic, wiens ouders het Diksmuidse toprestaurant Notarishuys met belendende tuin uitbaten, zal zich niet beledigd voelen wanneer ik hem tot voor 2022 als een meelopercatalogeerde. Als eerstejaarsnieuweling waren zijn uitslagen al iets beter dan bij de aspiranten maar zijn hoge vlucht van afgelopen seizoen voorspellen was zelfs voor Louïc een riskante inschatting. Dat het toch zo uitviel, kan enkel maar meer ver- en bewondering wekken, waarbij veel dank aan zijn jonge mentor Abram Stockman, die zijn trainingsschema’s optimaliseerde en leerde omgaan met zijn wattages en andere data. Ook de omkadering en sfeer bij het (alles perfect geregeld!) Isorex CT deden wonderen.

Louïc won op 8 augustus 2021 van 27 concurrenten weliswaar vòòr Milan Van den Haute. Toch denk ik dat zijn verre ereplaatsen in de Memorial Igor Decraene (15de) en bovenal in de G.P. A.R. Gilles - Jemeppe-sur-Sambre (12de) hem nog meer genoegen verschaften.

Louïc stond er in 2022 meteen met een dichtste ereplaats (na zijn Isorex-kompaan Xander Scheldeman) in Heestert. Een regionaaltje inderdaad dat meteen overstegen werd door de interclub in G.P. du Mont Noir - Saint Jans Cappel (Fr.), waar Louic een achtste plaats in de wacht sleepte. En zonder een bijna wegvergissing eindigt hij in het West-Vlaamse PK tijdrijden (16,52 km.) nòg korter dan 20” bij Xander. 

Het had al een eerste keer de zweem van een overwinning, die op zich liet wachten tot 19 juni in Passendale. Louïc liet daar een resem fraaie ereplaatsen aan voorafgaan, waarbij vooral de nationale tijdritten in Poperinge (5de) en Borlo (4de) en tussendoor in het BK in Dikkelvenne (8ste). Ook de Course de la Paix (Tsj.) bleek niet te hooggegrepen. 

Na de examens van juni zette een vierde plaats in Herbeumont hem nog meer aan het dromen, temeer die kort gevolgd werd door een dagzege en de vijfde eindplaats in de Tour de l'Aisne (Fr.), een bizarre rittenkoers die drie weken later overtroffen werd in de Vuelta al Bajo Aragón (3de).

Behalve in de tijdritten verbaasde Louic evenzeer op de hoogtemeters, zelfs op die van de Course de la Paix (waarop enkel Jasper Schoofs hem kon volgen) en van Aragon. Het ‘dak’ van die Spaanse meerdaagse helde in de laatste hectometers met 20% en had hij een beetje verkeerd ingeschat, wat Louïc met een ultieme krachtinspanning rechtzette en alsnog derde werd.  

Nazomer en herfst werden door materiaalpech en valpartijen wat minder maar zeker niet van aard om 2022 van zijn label grand cru te ontdoen. Louïc had op Jemeppe-sur-Sambre zijn zinnen gezet maar schoot er bij een demarrage op een nijdige helling in een kramp en kon dat niet meer  rechtzetten zodat hij zijn 12de plaats van 2021 niet verbeterde.

Louïc scoorde in Tsjechië (12de Course de la Paix), in Frankrijk (dagzege en vijfde eindplaats in de Tour de l’Aisne), en in Spanje (derde in de Vuelta al Bajo Aragón). Dat had hij ook graag gedaan in Luxemburg (Critérium Européen) maar pech in de eerste (hem op de buik geschreven lastigste) rit deed hem kiezen voor zijn kansrijkere Isorex-maat Jenthe Verstraete, die eindwinnaar werd.

Louïc Boussemaere acht zich helemaal klaar voor zijn ‘stap in ht onbekende’. In functie van meteen of iets later prestéren zal ook goed luisteren en stelen met de ogen aan de orde zijn.