Vincenzo Nibali

zal bij Trek-Segafredo

nièt aan uitbollen toe zijn

Zijn vijftiende seizoen als contractrenner was weliswaar niet zijn allerbeste maar met een dichtste ereplaats in de Giro (op 1’05” van de véél béter omringde Richard Carapaz) en een eclatante dagzege in de Tourrit naar Val Thorens behoort hij nog steeds tot dé coryfeeën van het actuele peloton en stijgt hij verder in de naoorlogse hiërarchieën: tiende in die van de Giro, negende in die van de drie grote ronden samen en op rang 37 in de algemene. Met Elia Viviani is hij de rots in de branding van het Italiaanse wielrennen, dat betere tijden heeft gekend.

En nog is het niet hélemààl voorbij voor de haai van Messina die als 35-jarige nog een lucratieve overstap versierde van Bahrain-Merida naar Trek-Segafredo, waar hij vooral de uitgesproken klassementsrenner zal zijn.

Luca Guercilena, de wielergekke Italiaanse manager van Trek-Segafredo, is opgetogen met de drie grote doelen van zijn forward: de Giro d’Italia, de Olympische wegrit in Tokio en het wereldkampioenschap in Aigle-Martigny (Zwits.). De gouden Olympische trui wenkte in Rio 2016 tot hij, als nochtans behendige daler, moegestreden viel in de bangelijke afzink van de Vista Chinesa. De regenboogtrui zou een perfect orgelpunt zijn op een carrière van anderhalf decennium. En in 2020 wordt hij, inzake parcours, in Zwitserland op zijn wenken bediend.

Die afgelijnde doelen verbieden hem uiteraard niet om ook zijn kans te gaan in Milano-Sanremo (waarin hij in 2019, één jaar na zijn onverwachte triomf, achtste werd), Liège-Bastogne-Liège en in ILombardia, die hij in 2015 en in 2017 won. La Doyenne kon hij nog niet op zijn palmares bijschrijven, hij werd er in 2012 tweede na de Kazachse ééndagsvlieg, Maxim Iglinskiy. In de Ronde van Vlaanderen (24^ste in 2018) en Paris-Roubaix, twee overige momumentale klassiekers, liet hij zich amper of helemaal niet zien en daar brengt hij in zijn laatste jaren als coureur wel geen verandering meer in, waarom zou hij?