Cedric Keppens:

volhouden die embarras du choix !

Cedric heeft het van geen vreemde maar wel van zijn papa Joran, die in de jaren negentig van vorige eeuw een dertigtal overwinningen behaalde met Zellik-Galmaarden in 1999 als kroonzege.

Toch was niet wielrennen maar wel atletiek de eerste keuze van Cedric, die er nog steeds niet uit is wat het op termijn wordt: lopen of koersen. Hij blijft de twee alvast tot nader order combineren, al zullen de speer en de kogel (waarmee hij uitstekend overweg kan) er teveel aan zijn, veldlopen daarentegen wenst perfect in zijn winterkraam. Duatlon zou dus ook een mogelijkheid zijn en dat terwijl hij het mountainbiken nog het liefst doet. Een beetje van der Poelen, wat voelt dat héérlijk aan!

Cedric KEPPENS wordt in Erpe-Mere 
met driekwart minuut voorsprong kampioen van Oost-Vlaanderen.

(Foto Alain SENNESAEL)

Cedric won als neofiet al meteen zijn maidenkoers in Wemmel. De toon werd nog meer gezet nadat hij begin mei in Hooglede de Waalse topper Tommy Delestrait over de knie legde. Van dan af wist Cedric dat er veel moois zat aan te komen. En inderdaad: hij belandde geen enkele keer naast het podium, ook niet in de kampioenschappen. Hij werd de Oost-Vlaamse dubbelkampioen en was er, wegens de vakantiereis met zijn ouders, niet bij op het Vlaams kampioenschap in Heppen. Op de Belgische kampioenschappen in Fernelmont was een dubbelslag nabij, waarbij zijn tweede plaats in de tijdrit (op nog geen drie tellen van Nolan Huysmans) hem wat frustreerde. Voor de wegrit besefte hij dat hij niet explosief genoeg zou zijn en op nog niet genoeg vernuft kon terugvallen om zich perfect te positioneren zodat hij behalve Nolan ook Axel Van den Broek moest laten voorgaan. Die Axel, de beste veldrijder van het bouwjaar 2006, had hem twee zaterdagen eerder al geklopt in Michelbeke. Ik stond er bij een supporter van Cedric en verwittigde hem dat Axel zou winnen. Dat zal geen waar zijn, orakelde die brave man. Het was wel waar maar die momentopname illustreerde het geringe verschil tussen beide allrounders.

Super dat Cedric (nog) niet voor één (sport)gat te vangen is. Hopelijk houdt hij die embarras du choix nog enkele jaartjes vol. Zeker met een ervaringsdeskundige als papa Joran aan zijn zijde weet Cedric dat deze successen geen duurzaamheid garanderen. Zoveel meer zekerheid bieden hem zijn studies, die hij derhalve op de eerste plaats zet. Maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten, meer zelfs: beide uitdagingen ondersteunen mekaar.