Veronachtzaam 

David Gaudu nièt !

Men heeft het parmantig over Egan Bernal, Tadej Pogacar, Remco Evenepoel, Sergio Higuita, Mathieu van der Poel(idor), Wout Van Aert,… als de kroonprinsen terwijl men de ook slechts 23-jarige David Gaudu veronachtzaamt. De ingezetene van het mooie Quimper in het wielergekke Bretagne heeft veel in zich om Romain Bardet en Thibaut Pinot te overrulen als de langverbeide opvolger van Bernard Hinault, die in 1985 de laatste Fransman was die de grote ronde van zijn land won.

Gaudu is géén beeldenstormer maar iemand die in de luwte (van Pinot) traag maar gestaag groeit. Men leerde hem bij ons al in 2014 kennen als dag- en eindwinnaar van de onvolprezen internationale driedaagse Aubel - Thimister - La Gleize (2.1). Twee jaar later deed hij hetzelfde in de Course de la Paix (Tsj.) én in de Tour de l’Avenir (Fr.). Het leverde hem meteen een stagecontract op bij FDJ, dat Marc Madiot vanaf 2017 prompt omzette in een effectieve verbintenis.

David was in Catalunya aan zijn debuut in de World Tour toe en hij burgerde zich meteen goed in met een zevende plaats in de (door Alejandro Valverde gewonnen) koninginnenrit. Een klassement liet hij nog bewust varen, zo ook in de Tour de Romandie, waarin hij in de zware voorlaatste rit tiende werd. Tussendoor had hij ook dichte ereplaatsen behaald in de Route Adélie de Vitré (vierde), de Tour du Finistère (zevende) en vooral in La Flèche Wallonne, waarbij hij op de ultieme bestorming van de Mur de Huy de toon aangaf tot groot vermaak van Alejandro Valverde die hem aanwendde als springplank naar zijn vierde zege. In de Boucles de l’Aulne in Châteaulin kwam hij eind mei het dichtst bij een eerste overwinning, die hij twee en een maand later behaalde in de Tour de l’Ain, waarvan hij ei zo na ook eindwinnaar werd, tweede op 14” van zijn kopman Thibaut Pinot. 

In 2018 was er zijn copy past aanloop in Catalynua en Romandië, waarin hij aardig opschoof, waarna een rimpelloos debuut in de Tour, waarin hij uitkwam op eindrang 34.

In 2019 mocht het iets meer zijn en het werd zelfs behoorlijk wat meer. Hij scoorde overaardig in de World Tour: derde in de UAE Tour, zesde in Liège-Bastogne-Liège (één van de eerste vijf achtervolgers op de triomferende Jakob Fuglsang) en vijf dagen later een dagzege in de Tour de Romandie, waarin hij op de vijfde eindplaats uitkwam. Die opgaande lijn werd sierlijk doorgetrokken in de Tour (dertiende), met wel een ontstellend zwakke prestatie in de tijdrit van Pau, waarin hij het ruim vier minuten minder goed deed dan Julian Alaphilippe. Die wanprestatie dient alvast niet zijn geloofwaardigheid als potentieel kandidaat voor het eindpodium, al zal Gaudu als verklaring aanvoeren dat hij zoveel mogelijk krachten wilde opsparen voor zijn dienende rol ten gunste van Pinot, die Egan Bernal zeker nog in verlegenheid zou hebben gebracht indien hij tijdens de negentiende rit niet was moeten afstappen met een ernstig spierletsel in de linkerdij.

Pinot sloot zijn seizoen vervroegd af terwijl Gaudu nog meer dan wat van de drukke Italiaanse eerste week van oktober met ereplaatsen in de Gran Premio Bruno Beghelli(vierde), Milano-Torino (vijfde, net als in 2017) en vooral ILombardia (elfde). Vooral zijn prestatie in die laatste, twee dagen na zijn drieëntwintigste verjaardag, opent perspectieven. Net als in Liège-Bastogne-Liège wordt de graag aanvallende David ook in dit monument op korte termijn een voorname kandidaat op de overwinning.

Voor de nakende dertiger Thibaut Pinot begint de tijd voor een Tourzege te dringen en komt het doorgeven van het voortouw aan David Gaudu almaar dichterbij. De Tour van 2020 zal in die context nog niet beslissend maar wel al cruciaal zijn.