Against all odds tòch nièt verkozen tot "Flandrien"

Cian Uijtdebroeks 
overtrof  ruim

Dries Verstappen

Men deed Florian Vermeersch (beloften) en Milan Paulus (junioren) al behoorlijk wat onrecht aan, maar wat men nieuweling Cian Uijtdebroeks lapte, is er hélemààl over.

Michiel LAMBRECHT kennelijk in zijn nopjes 
tussen de gele Dries VERSTAPPEN en de groene Cian UIJTDEBROEKS.

Met maximaal respect voor Dries Verstappen die een uitmuntend seizoen vooral bekroonde met de dubbele Vlaams-Brabantse titel en bovenal het bijna monopoliseren van de Topcompetitie (dagwinst in Vezin en Jemeppe, dichte ereplaatsen in de Herman Vanspringel, de Ardennenkoersen van Herbeumont en Vresse-sur-Semois). Hij eindigde ook dicht in de nationale tijdrit in Montenaken (derde), het BK tijdrijden (vijfde), de Tour de la Basse Meuse (vierde), het Vlaams kampioenschap (vierde), de Beker van België - manche in Frasnes-lez-Anvaing (vijfde), het Critérium Européen (Lux.) en de “Keizer” in Tielt (derde). Een indrukwekkende bloemlezing die toch niet opweegt tegen datgene wat Cian Uijtdebroeks voor het voetlicht bracht. 

Aandacht, aandacht, gebuisde juryleden: wat nu volgt driemaal lezen en één keer hardop.

Cian Uijtdebroeks excelleerde in binnen- & buitenland met hoogtemeters als natuurlijke bondgenoten. Die ontbraken alvast op het BK tijdrijden in Sint-Lievens-Houtem, waar hij als titelverdediger “slechts” vierde werd. Het prikkelde hem voor een demonstratie in de driedaagse Tour de l’Ain (Fr.), waarvan hij de koninginnenrit (met Le Grand Colombier) won en soeverein de eindzege behaalde. Aansluitend won hij ook de Omloop van de Maasvallei, een Nederlandse topkoers. In de Ardennenkoersen van Herbeumont (2’05” voorsprong) en van Vresse-sur-Semois (1’14”) was hij ongenaakbaar. Hij vertrok dus in bloedvorm naar het European Youth Festival in Baku (Azerb.) maar werd er ziek met teleurstellende prestaties voor gevolg. Toch genoot hij er met de volste teugen van de unieke sfeer en van de vierde plaatsen van zijn landgenoot Alec Segaert. Het gemis van Baku werd in het Critérium Européen (Lux.) dubbel en dik gecompenseerd met een exhibitie in de koninginnenrit, die hij won met 3’41” voorsprong op de tweede en nog (veel) meer op de overigen. Hij liet niet na om ook in Vlaanderen nog een demonstratieweg te geven. In Maarke-Kerkem omarmde hij de Boigneberg om twee minuten van de anderen weg te rijden. In de Topcompetitie boog hij ootmoedig het hoofd voor Dries Verstappen. Een tijdrit van betekenis had hij zowaar nog niet gewonnen. Dat moest dan maar op de slotdag in de verre Vendée met de Chrono des Nations (Fr.). Het wemelde er van de nationale kampioenen, die hij met niet al te veel hoogtemeters toch één voor één over de knie legde. Enkel Eddy Le Huitouze, de Franse kampioen, kwam in zijn buurt. 

Zelfs Alec Segaert (zie een vorige bijdrage) stak Dries Verstappen naar de kroon kunnen steken maar niet Cian Uijtdebroeks.

Nog een bizarre vaststelling: de steller van de ultrakorte bijdrage over “De Jonge Flandrien” bij de nieuwelingen slaagt er zelfs niet in om de naam van de bondscoach juist te schrijven. Werd deze niet geraadpleegd misschien om zijn licht te laten schijnen over zijn discipelen? Het kan nochtans niet anders of Nicky Cocquyt moet voor deze miskleun mee verantwoordelijk zijn.