Tuur Deprez voelt zich 

toch wat belazerd

Tuur Deprez is een milde en bezadigde jongeman. Ziedaar mijn conclusie omwille van de manier waarop hij omgaat met de onheilstijding van zaterdag 9 november: Cibel houdt op te bestaan als continentaal team terwijl Tuur overtuigd was dat het in 2020 verder zou doen zodat hij zijn ultieme droom als coureur zou kunnen waarmaken: deelnemen aan het kampioenschap van België in het nabije Anzegem en er misschien via een vroege vlucht nadrukkelijk in beeld komen.

Tuur DEPREZ lijkt op weg naar de zege in de E3 Harelbeke.

Tuur had moord en brand kunnen schreeuwen maar zo steekt hij niet in mekaar: hij houdt de eer liever sec aan zichzelf. Daarbij is hij niet over één nacht ijs gegaan om tot een doordacht en juist besluit te komen. Een andere continentale ploeg als bijvoorbeeld Tarteletto-Isorex, waar Gianni Marchand en Lennert Teugels wel terecht konden, zat er helaas niet meer aan te komen en ònder het continentale niveau wenst hij zich niet te begeven.

Tuur heeft het onverkort over zeven hele mooie seizoenen als coureur die hem ook verrijkten als mens. Winnen was niet aan hem besteed maar de zeldzame keren dat het hem wel lukte was het er boenk op. Dat viel hem een eerste keer te beurt in de rit der Ster der Vlaamse Ardennen, waarin hij zich tot de koning van de Berendries ontpopte. Tijdens de aansluitende zomer bleek hij in Harzé, Herbeumont en Remouchamps ook de Ardense hoogtemeters vrij goed aan te kunnen. Met winst in de Heuvelland Classic in Kemmel zette hij in 2016 een volgende stap. Hij hield het in 2017 bij een late regionale overwinning in Passendale maar zijn achtste plaats in de Piccolo Giro di Lombardia was een meer dan aardige toevoeging. In 2018 werd hij in Bredene bij onvervalst Flandrien-weer kampioen van West-Vlaanderen. Hij voegde daar aardig wat (verre) ereplaatsen aan toe die voor Gaspard Van Peteghem volstonden voor een doorstart bij Cibel. Die ploegleider was door het dolle heen met zijn tweede plaats (na Gilles De Wilde) in de E3 Harelbeke. Het was de aanzet van zijn beste seizoen dat helaas niet in een happy end uitmondde. 

Nu wenken betere doelen want zijn bachelor groenmanagement is afgerond. Onderwijl is hij nog dankbaar aan de slag in de Boomkwekerij Van Colen in eigen Deerlijk. Op 18 november verwierf hij zijn BE rijbewijs wat hem toelaat om met een aanhangwagen op pad te gaan. Zijn vriendin Laura Vanhoutte werkt zich hoog op als studente dierengeneeskunde. Je voelt dat de kater na zijn abdicatie als coureur geen al te lang leven zal beschoren zijn.

Dat weerhoudt er Tuur toch niet van om de betrokkenen te bedanken voor hun onontbeerlijke bijstand: ouders, vriendin, schoonouders en last but not least toptrainer Luc Wante die hem ook door de moeilijkste momenten loodsten. Er is vooral ook zijn moederclub S.V. Deerlijk waarna VL Technics met Rudy Vandenheede, de bezieler die alles tot in de puntjes in orde hield voor deelnames aan de mooiste koersen in binnen- en buitenland waardoor Tuur als contractrenner aan de slag kon. Doodjammer dat er niet meer continuïteit aan vastzat want op Tuur zat nog aardig wat rek. Dat potentieel zal hem nu van pas komen in zijn verdere beroepsleven waarvoor hij overloopt van de plannen.