Thomas Davids' vlotte aanpassing

Thomas Davids voetbalde, niet zonder bijval, bij V.V. Vosselaar. Hij had het via zijn mama Annick in de genen meegekregen want haar oom is André Laurijssen, de gewezen succesvolle doelman van Beerschot V.A.V. (1972-1978) en La Gantoise (1978-1988). Mooi maar tenslotte moesten Thomas’ voetbalgenen zich gewonnen geven tegen de lokroep van de koers.

Thomas schreed vanaf 2017 op kousenvoeten door de jongste categorieën. Bij de 12-jarigen viel daar nog bitter weinig van te merken maar al iets meer bij de 13-jarigen met drie tweede, één vierde en drie vijfde plaatsen. Zijn dichtste ereplaatsen in Hoboken en Hoogstraten waren na de ongenaakbare Aaron Dockx en mochten dus meer dan een beetje als een overwinning aanvoelen.

Dat liet hem dus toe om met een geruststellend gevoel naar de nieuwelingen over te stappen. Hij werd nergens weggereden en sleepte zelfs drie podiumplaatsen in de wacht. Vooral zijn slotakkoord in Lommel-Kolonie mocht er best wezen: als derde op het podium met Lucas Jacques (een talentvolle Waal) en met de dubbele Limburgse kampioen Bob Poelmans. Het stelde hem in staat om opnieuw met voldaan gevoel aan het winterreces beginnen.

Tussen elke podiumplaats gaapten vele weken. Van een dip was nochtans geen sprake, hij rateerde gewoon nog het inzicht om mee te zijn met de juiste ontsnapping. Daar belooft hijvanaf 2020 verandering in te brengen zodat wanneer een eerste overwinning zal wenken alsook enkele ereplaatsen in de interclubs en de kampioenschappen. En wie weet want Thomas heeft het in zich, wees daar maar zeker van. Hij handhaaft zich alvast in de luwte van Team Kempen, waar hij zich goed voelt.