Ryszard Szurkowski ging hem voor …

Michal Kwiatkowski

beste Poolse contractrenner

Als er één coureur is op wie je geen peil kunt trekken dan is het toch wel Michal Kwiatkowski zeker?!

Er werd van hem alleszins (nòg) meer verwacht dan hij totnogtoe verwezenlijkte: tweemaal de Strade Bianche (2014 en 2017), in Ponferrada 2014 wereldkampioen geworden en in de regenboogtrui de Amstel Gold Race (vòòr Alejandro Valverde en Michael Matthews), het in Milano-Sanremo 2017 in een millimeterspurt gehaald van de regérende wereldkampioen Peter Sagan. En daarna stokte het en zeker in 2019 stelde Michal teleur na een nochtans fraai begin met zowel in Paris-Nice als in Milano-Sanremo een derde plaats. Op weg naar zijn dertigste verjaardag (op 2 juni 2020) lijkt hij het beste al te hebben gehad of zou het zijn gezondheid zijn die niet altijd meewil(de).

Als klassementsrenner en als dagwinnaar in de grote ronden stelt hij niets voor nadat hij in de Tour van 2013 een knap debuut maakte met de elfde eindplaats.

Ondanks zijn beperkingen is Michal Kwiatkowski de beste Poolse coureur in de beroepscategorie en waarover zou hij zich tenslotte druk maken? Hij koestert zich in een comfortzone van Ineos, het rijkste en dus best betalende team, waar hij teamplayer en momentencoureur zonder al teveel misbaar kan combineren. Ze kunnen toch niet allemaal de onblusbare ambitie van een Valverde hebben, nietwaar?!

POLEN speelde tussen de staatsamateurs achter het Ijzeren Gordijn een prominente rol. Het behaalde twee wereldtitels in de 100 km. ploegentijdrit met als sterkhouders vooral Stanislaw Szozda en bovenal Ryszard Szurkowski, die in de Olympische century in München 1972 en in Montréal 1976 bleven steken op de tweede plaats. Szurkowski werd in Barcelona 1973 ook individueel wereldkampioen en won ook viermaal de Course de la Paix, de Oost-Europese versie van de Tour de France. Ryszard werd bijgevolg als de Eddy Merckx van het Oosten aanzien. Het is moeilijk in te schatten maar Szurkowski zou in de huidige omstandigheden wellicht, met grotere honger, méér ambities gekoesterd hebben en derhalve een (nòg) rijker palmares hebben uitgebouwd dan Michal Kwiatkowski. 

Szurkowski maakte in 1974 zowaar even zijn opwachting in Paris-Nice en werd er in de openingsrit (Orléans) tweede na … Eddy Merckx  en vòòr Rik Van Linden en twee dagen later derde in Orange maar hij gedijde niet in een hem wereldvreemde wereld en bleef er dan ook verder weg.