Kakelverse 90-jarige

Charel Vanhoutte, dé pionier 

van het veldrijden aan de kust

Een levende legende, zeg wel, die gisteren ne-gen-tig jaar werd.

Ik zag hem voor het laatst voor de start van en tijdens het Kampioenschap van Vlaanderen in Koolskamp.

Hij struinde op eigen houtje, zonder rollator, zonder wandelstok rond, gezellig koetend en er gezapig één drinkend met de zeldzamen die hem nog kennen en dus ook al niet meer van de jongsten is, jaja!

“Ik loop ik hier nog altijd rond, ik versta dat niet, ik mankeer eigenlijk nièts”, verontschuldigt Charel zich bijna.

Charel Vanhoutte drijft kennelijk nog altijd op de adrenaline van de sportman. Roger Decock is nòg straffer want hij begint op 20 april aan zijn 93ste lente maar Charel geeft niet af, hij wil ooit het voortouw overnemen maar liefst nog meteen, hoopt hij voor Roger.

Charel Van Houtte was de ontegensprekelijke pionier van het veldrijden aan de kust. Hij was een subtopper die af en toe met een uitschieter uitpakte zoals in 1954 derde werd in het kampioenschap van België in Hombeek. Frans Feremans deed over de 35 km. bijna … twee uur. Runner up Roger (broer van René, de vader van Mario) De Clercq werd tweede op anderhalve minuut, Charel volgde als derde al op vijf minuten. Firmin Van Kerrebroeck, de kampioen van 1950 en 1952, werd pas vijfde op 6’30”. Dat leverde voor Charel geen wk-selectie op en die zou er ook nooit komen. Dat steekt nog altijd. Het werd enigszins goedgemaakt door zijn leerling wijlen Norbert Dedeckere, die in Praag 1972 zelfs wereldkampioen werd bij de liefhebbers.

Charel wist verdomd goed wat hij kon en nog beter wat hem te hooggegrepen was. Maar als hij zijn dagje had dan kon hij zelfs de Middelkerkse Noordzeecross winnen zoals hij op 30 november 1963 ook effectief deed en de regérende Duitse wereldkampioen Rolf Wolfshohl ruim een minuut achter zich liet.

Charel deed er alles en liet er nog meer voor. Tijdens de zomermaanden zag je hem opdraven in de kermiskoersen. Ik zag hem meermaals aan de slag in die van Gistel, waar hij dan van bij de start demarreerde en enkele ronden vèr voor de anderen uitreed. Hij had er meteen een ideale training opzitten en keerde uiteraard ook met de fiets terug naar Stene.

De supersonische start en de snelle omlopen van nu zouden niet aan Charel besteed zijn want ook in zijn tijd kwam hij als een diesel op gang en het duurde wel even eer hij op toerental kwam. Hoe meer er gelopen en geploeterd moest worden, hoe beter zijn fel toejuichte inhaalbeweging rendeerde.

Charel Vanhoutte heeft blijvende affiniteit met het veldrijden. Rony De Vos, ploegleider bij het expansieve Tarteletto-Isorex, is zijn schoonzoon en diens schoonzoon was Sven Vanthourenhout. Eeuwig verbonden, zeg wel. Zeker voor Charel wordt het al een beetje reikhalzend uitkijken naar de wereldkampioenschappen veldrijden in Oostende tijdens het weekend van 30 en 31 januari 2021. Een uitstekende gelegenheid om hem in zijn vroegere thuisstad, als de absolute pionier van het veldrijden aan de kust, een passende hulde te gunnen.