Wim Feys begint in 2020

aan seizoen 20 als ploegleider

Stopt Michel Pollentier eind 2021?

Foto Gino COGHE

Op 11 augustus 2000 kwam er in Buggenhout een abrupt einde aan de rennerscarrière van de nog geen 29-jarige Wim Feys. De Ardooienaar werd tijdens die koers onwel en met ernstige hartritmestoornissen in allerijl weggebracht. Een kleine maand eerder had hij in Beveren-Leie zijn tiende en ultieme overwinning als beroepsrenner behaald. Het viel hem telkens te beurt in een kermiskoers, waarbij enkele met persoonlijke meerwaarde: in 1996 en in 1998 in het nabije Izegem en tussendoor in de Briek Schotte in Desselgem. Wim was geen internationale topper. Toch reed hij vanaf 1997 gedurende drie seizoenen voor Lotto-Mobistar en deed, als modelhelper, zijn stinkende best in de vlakke klassiekers met top dertig plaatsen in Gent-Wevelgem en in Paris-Roubaix. Hij zou in 2001 naar het gigantische Mapei-Quick.Step overstappen. In plaats daarvan kreeg hij een defibrillator ingeplant die zorgde voor een mooi après-course leven. Wim werd vanaf 2001 de gesolliciteerde ploegleider van het nationaal uitgebouwde Beveren 2000 en toen die stichting er na 2010 een punt achter zette, had hij zijn eerste decennium als ploegleider volgemaakt. Hij kon vanaf 2011 naadloos overstappen naar het huidige EFC-L&R-Vulsteke. In 2020 rondt hij dus de kaap van twintig jaar ploegleider maar van enige verzadiging is er bij deze 48-jarige nog lang geen sprake. 

“Nogal wat insiders hebben mij herhaaldelijk op het hart gedrukt dat ik de vaardigheden had om van het ploegleiderschap een voltijds beroep te maken”, bevestigt Wim. “Ik denk ook wel dat ik dat in de vingers heb maar helemaal in die wereld verzeilen, néén toch liever niet. Ik ben gedurende acht seizoenen contractrenner geweest en al te vaak uithuizig: tot 150 dagen per seizoen. Nu is dat teruggelopen naar zestig nachten, nog meer dan genoeg. Ik hou van mijn dagdagelijks beroep in ‘De Zande’ - Ruiselede, waar 12- à 18-jarige probleemjongeren tijdelijk geplaatst worden door de overheid. Drie jaar geleden kwam er een campus bij in Wingene, waarvan ik (na vijftien jaar praktijkleerkracht in het polyvalent atelier) de teamverantwoordelijke ben. Ik kan mij helemaal vinden in deze nochtans slopende opvoedkundige job. De combinatie met het niet-professionele wielrennen is ideaal.” 

Dit tot grote blijdschap van Kurt Debouck en Michel Pollentier.

De winnaar van de Giro 1977 en van de Ronde van Vlaanderen 1980 heeft nog veel meer anciënniteit in het wielrennen. Hij stopte na 1984 met koersen, werd meteen begeleider bij zijn moederclub W.S.C. Torhout en vanaf 1992 bij Izenberge Sportief. Vanaf 1995 riep hij de Lombarden in het leven die na de aansluiting bij het New Heebra van Kurt Debouck doorgroeiden naar het huidige EFC-L&R-Vulsteke.

“Voor mij is het wel stilaan tijd om mij terug te trekken”, mijmert Michel. “2021 wordt een cruciaal jaar. Bij leven en welzijn word ik in het begin van dat jaar zeventig en op het einde ervan ben ik vijftig jaar getrouwd.”