Luca en Milaan De Meester 

onder een gunstiger gesternte 
dan hun papa Hans

Hans De Meester leidt een leven door en voor de koers. Hij koerste zelf een kwarteeuw, was heel even ploegleider bij een club die meer weg had van een Spaanse herberg, doceerde drie jaren aan de Wielerschool van Aalst maar gedijt professioneel het best als vertegenwoordiger voor het Codagex (Dessel) van Guy en Willy Peeters. Last but not least is hij de papa van twee koersende zonen, die in 2020 tweedejaarsbelofte respectievelijk neo-junior zullen zijn.

Wat een ervaringsdeskundige, die zich zonder één onvertogen woord wijselijk over de materie kan uitlaten. Dertig jaar geleden leek hij voorbestemd om het als beroepsrenner te gaan waarmaken en toch kwam het niet van omdat wat maar kon tegenzitten ook tegenzat. Als tiener was hij een veelwinnaar en de kwantiteit bevatte ook de vereiste kwaliteit zodat Hans helemaal klaar was voor de beroepscategorie. José De Cauwer deed er alles aan om de naweeën van de fantast François Lambert te ondervangen maar de beoogde deal met een megasponsor kwam er niet. Hoegenaamd niet José’s schuld want hij stak zijn nek uit en schoot er langdurig zijn eigen hachje bij in. Noël Demeulenaere spande een vangnet met het engagement van meer bescheiden sponsors, wiens coureurs - om het budget te doen kloppen alle kermiskoersen - moesten afschuimen zodat ze voor de betere koersen op hun tandvlees zaten. Beter werd dat toen Hilaire Van der Schueren er zijn schouders onder zette en een interessanter programma kon ontvouwen. Hans voelde zich aangesproken maar in het toenmalige peloton werden andere normen aangelegd én gedoogd, waaraan Hans geen boodschap had. Na 2002 doekte hij zijn profdroom op.

Het koersbloed kroop evenwel waar het niet gaan kon en op aandringen van Keukens Redant hervatte Hans bij de eliten zonder contract. Hij was het winnen niet verleerd en in 2003 kwam er een telraam aan te pas om het allemaal bij te houden: 29 stuks met de Paasprijs van Affligem, de Internationale Wielertrofee van Oetingen, de profkoers van Melle en de Vlaamse Havenpijl; 20 in 2004 en vier in 2005 met als letterlijk breekpunt dat hij in Adinkerke door een Franse onverlaat moedwillig ten val werd gebracht en met een gebroken oogkas en kaak opgeraapt. Dat was er teveel aan voor de 35-jarige Vlierzelenaar, die ondertussen papa was geworden van Luca (°2000) en Milan (°2003), twee Adonissen naar het beeld van hun vader.

Het stond in de sterren geschreven dat zij, aangemoedigd maar niet opgedrongen door hun papa, de traditie zouden voortzetten en dat gebeurde ook tot groot jolijt van opa Etienne, wiens socializen een bijkomende dimensie kreeg.

Luca DE MEESTER tijdens het BK tijdrijden in Sint-Lievens-Houtem.

“Luca is een aardje naar zijn vaartje”, weet Hans van zijn oudste. “Winnen was van meet af aan zijn regel. Vrijwel elk seizoen zat er een titel tussen (met de dubbele Belgische bij de 12-jarigen als climax) en vooral in het tijdrijden was hij een uitblinker. Zijn zegecijfer liep jaar na jaar terug en als eerstejaarsbelofte won hij zelfs helemaal niet. Toch mag hij van een geslaagde missie spreken want op het pad van de geleidelijkheid legde hij op uiteenlopend terrein een bijzondere regelmaat aan de dag. In 2020 mag én zal het wat meer zijn. Hij kon nergens beter terecht komen dan bij EFC-L&R-Vulsteke en bij Wim Feys.”

Milan DE MEESTER winnaar van de pelotonspurt in de Affligem Classic.

“Milan is minder fanatiek maar dat is amper te merken aan zijn uitslagen”, stelt Hans vast. “Ook hij was een vaste klant op nogal wat podia van de kampioenschappen. Op de hoogste trede moest hij wat langer wachten dan zijn broer maar in 2017 kwam dat helemaal goed toen zowel kampioen van Oost-Vlaanderen als van België werd. Als nieuweling trok hij de fraaie lijn door en een dip bleef hem helemaal bespaard. Als neo-junior zal hij de kleuren van Van Moer niet beschamen.”

“Mijn zonen kunnen meer dan wat maar of dat zal volstaan om tot de beroepscategorie door te stoten weet ik niet”, besluit Hans. “Wat ik wel weet dat hun omstandigheden veel beter zijn dan de mijne. Ik heb het liever zo dan omgekeerd. Het zijn ook goede studenten zodat zij rustig de kat uit de boom kunnen kijken voor wat er op koersgebied op hen afkomt.”