Brabantse Pijl  

is World Tour - waardig

 

De Brabantse Pijl / La Flèche Brabançonne stak 60 jaar geleden van wal en is dus aan zijn 61ste editie toe.

Als er één koers is die het eveneens verdient om van de World Tour deel uit te maken dan is het toch wel het geesteskind van WSC Rode Sportief Beersel zeker. 

Deze koers had vanaf 1967 de opvolger moeten zijn van de ter ziele gegane Paris-Brussel, die vanaf 1973 wel terugkeerde maar nooit meer het niveau en de uitstraling bereikte van weleer.

De Brabantse Pijl had in 1961 dolgraag de winnaarslijst geopend met Rik Van Looy in de regenboogtrui maar de gesolliciteerde winnaar reed lek op 10 km. van de finish en kon dat niet meer rechtzetten. Pino Cerami werd, drie weken vòòr zijn 39ste verjaardag, géén ersatz-winnaar want hij had in 1960 Paris-Roubaix én La Flèche Wallonne gewonnen en schreef zeventien dagen na La Flèche Brabançonne ook Paris-Brussel bij op zijn palmares. In 1963 kwam daar ei zo na (2de na de ruim 17 jaar jongere Frans Melckenbeeck) Liège-Bastogne-Liège bij en twee maanden won hij op zijn 41ste een rit in de Tour. Pino Cerami was dus geen dissonant maar een golden oldie.

Overigens zou Rik Van Looy de Brabantse Pijl ook de daaropvolgende jaren niet winnen. Er waren evenwel genoeg andere autochtonen om de winnaarslijst rijk te stofferen. Edwig Van Hooydonck deed dat vier keer en werd recordwinnaar. Oscar Freire zorgde vanaf 2005 voor een unieke loepzuivere hattrick, waarvan de eerste keer in de regenboogtrui.

Ook de Brabantse Pijl ontsnapte niet aan de tand des tijds. Pijnlijk dat Alsemberg niet the place to be bleef voor start en aankomst. Eerst Zaventem (vanaf 2004) en vervolgens Leuven (vanaf 2007) werden de nieuwe uitvalsbasissen met ook dit jaar een andere aanloop (136 km.) alover de Smeysberg, Alsemberg, Bruineput, Hertstraat en al een eerste keer Moskesstraat en Holstheide naar de lokale ronden voor gevolg.

De Brabantse Pijl werd van oudsher verreden daags na de E3 Harelbeke op de zondag vòòr de Ronde van Vlaanderen, maar muteerde vanaf 2010, als prooi van Flanders Classics, naar de woensdag vòòr de Amstel Gold Race, meer dan als warming up voor het triumviraat van de heuvelklassiekers onder de taalgrens: Amstel Gold Race, Flèche Wallonne en Liège-Bastogne-Liège. Het is ook het almachtige Flanders Classics dat de Brabantse Pijl weghaalde uit het iconische Alsemberg ten voordele van opbiedende Overijse, platte inhaligheid die de schaamte even vèr voorbijgaat als het weghalen van de Muur van Geraardsbergen uit de Ronde van Vlaanderen. En inderdaad: wie betaalt bepaalt, dat is wààr.

Gelukkig heeft het de sportieve waarden niet helemaal uitgehold. Ook Overijse rolt drie selectieve lokale ronden van 22 km. uit met de beklimmingen van de Hagaard, Hertstraat, Moskesstraat en Holstheide maar dit keer omwille van wegenwerken zonder de Schavei zodat de finish op de Brusselsesteenweg getrokken is. 

Door het uitstellen van Paris-Roubaix krijgt de 61ste Brabantse Pijl een bezetting uit de duizend zelfs zonder regérend wereldkampioen Julian Alaphilippe en titelverdediger Mathieu van der Poel. Er zijn evenwel genoeg andere uitblinkers van de voorbije weken om het voortouw over te nemen: Josef Cerny, Dimitri Claeys, Sonny Colbrelli (winnaar 2017), Magnus Cort, Stan Dewulf, Ethan Hayter, Quinten Hermans, Mikkel Honoré, Andreas Kron, Christophe Laporte, Valentin Madouas, Michael Matthews, Thomas Pidcock, Neilson Powless, Ludovic Robeet, Ide Schelling, Jasper Stuyven, Dylan Teuns, Anthony Turgis (dé veroepnbaring van deze lente), Diego Ulissi, Wout Van Aert, Nathan Van Hooydonck, Sep Vanmarcke, Gianni Vermeersch, Jelle Wallays, Tim Wellens, …..

Het traject kan ook meer dan een beetje gelden als een partiële stijloefening voor het wereldkampioenschap van zondag 26 september.