Mauri VANSEVENANT

baant zich een duurzame weg

 

Mauri Vansevenant liet het in de ultrakorte koninginnenrit van de Itzulia Basque Country niet gisten. Met enkele anderen wilde hij meteen de oversteek maken naar de vroege vluchters, die een volle minuut vòòr hem uitreden. Omdat het en bloc niet vlug genoeg verliep deed Mauri het dan maar met indrukwekkende individuele move waarna hij zich langdurig ophield in het illustere gezelschap van Pello Bilbao, Esteban Chaves, Mikel Landa, Alejandro Valverde en Adam Yates. Tijd om zich even in de wangen te knijpen was er niet bij. Pas op de slotklim, de gemiddeld 9% stijgende Usartza, waarop Tadej Pogacar alle registers opentrok, moest Mauri de rol lossen. Hij werd niettemin knap tiende in de daguitslag en op 17” na ook in het eindklassement.

“Ik geef mezelf een acht op tien”, liet Mauri in HNB optekenen met als geruststellende bijsluiter dat zijn klimmersbenen op de slotdag even goed aanvoelden als bij het begin. Dat belooft voor zijn toekomst. De Itzulia Basque Country kan inzake lastigheidsgraad vergeleken worden met het Critérium du Dauphiné. De slotrit telde 3200 hoogtemeters verdeeld over amper 111 kilometer, ongewoon veel over zo’n korte afstand. 

Mauri Vansevenant roept nadrukkelijk de herinnering op aan Michel Pollentier, zijn mentor bij de beloften die zich ook schokschouderend een weg naar zijn hoge doelen zwoegde. Michel deed het vooral vanuit de zit, Mauri meer staand op de trappers. Michel heeft zijn (gebrek aan) stijl nooit afgezworen. Mauri wil dat wel overwogen en liet eveneens in HNB deze interessante quote optekenen.

“Ik moet nog leren om meer ergonomisch met mijn krachten om te springen. Ik besef ook dat mijn stijl nogal uitbundig is, maar het is al veel verbeterd tegenover mijn periode bij de beloften.”

Mauri wil nog even op zijn elan doorgaan. Zondag volgt al de Amstel Gold Race en de woensdag daarop La Flèche Wallonne, waarin hij op 30 september 2020 al een gretige hand uitstak naar het podium tot hij een bocht miste. Aansluitend is er de Tour de Romandie, met langere maar mindere intense beklimmingen die hem nòg béter moeten liggen.

Er wordt nòg vérder vooruitgekeken. Mauri wordt zelfs overwogen als één van de drie assistenten van Remco Evenepoel en Wout Van Aert voor de Olympische wegrit in Tokio van eind juli. Mauri heeft met deze koers onbewust familiale affiniteit in die zin dat papa Wim er in Athene 2004 bij was en een mooie bijdrage had in de bronzen medaille van Axel Merckx. Zijn vader Eddy laat trouwens geen enkele gelegenheid onbenut om aan de inbreng van Wim te herinneren. Het zou nogal wat zijn indien hun zonen hen in Japan naar de kroon staken.