Tadej POGAčAR 

rare naam die gauw een merk werd 

 

Als eerstejaars was Tadej Pogacar een meeloper met kleine voetjes maar als tweedejaarsjunior in 2016 stapte hij met zevenmijlslaarzen: dagwinnaar in de Course de la Paix (met Laurens Huys als derde), zesde in de Tour du Pays de Vaud (Zwits.), dag- en eindwinnaar in de Giro della Lunigiana (It.), derde na de onbekend gebleven Fransen Nicolas Malle en Emilien Jeannière maar vòòr Nils Eekhoff, de wereldkampioen beloften in Harrogate 2019.

Ook zijn tweede campagne als belofte in 2018 was ver-bluf-fend: vierde in de Tour of Slovenia (2.1) voor contractrenners, eindwinnaar van de Tour de l’Avenir en de Giro della Regione Friuli Venezia Giulia, …

Van dan af metamorfeerde zijn trein tot een TGV. Hij excelleerde op zijn 20ste in al zijn rittenkoersen: winnaar van de Volta ao Algarve en de Tour of California, zesde in de Itzulia Basque Country. Hij was helemaal klaar voor zijn eerste grote ronde, de Vuelta die geen verkennings- maar een zegetocht werd: drie dagzeges, zesde en beste jongere in het tijdklassement, tweede op punten en vierde voor de bergprijs. En dat terwijl hij bijzonder zwak omringd was. In de korte inleidende ploegentijdrit werd UAE - Team Emirates (+1’07”) achttiende op negentien. Tadej werd dag na dag beter. Met eerder geloof in eigen kunnen had hij Primoz Roglic en Alejandro Valverde, zijn gezellen op het eindpodium, meer in verlegenheid kunnen brengen. 

Met 62 koersdagen en 9633 km. was hij als jonge twen één van de aktiefsten van het peloton geweest. Misschien kwam de lockdown hem goed uit om, na winst in Valencia en tweede in de UAE Tour, extra rust te kunnen nemen om fris als een hoentje aan de nazomer / herfst te beginnen en daags vòòr zijn 21ste verjaardag de jongste winnaar ooit van de Tour te worden.

 

Tadej Pogacar is het moeilijke jaar van de bevestiging subliem aan het doormaken: dag- en eindwinst in de UAE Tour, zevende in de Strade Bianche, dag- en eindwinst in Tirreno-Adriatico, dag winnaar en derde in de Itzulia Basque Country.

Hoe hoog sommigen hem de hemel inprijzen, Tadej zelf houdt de beide voetjes op de grond. Bezie maar wat Egan Bernal, zijn voorloper als Tourwinnaar, overkwam: een teleurstellend 2020 geaccentueerd door een opgave in de Tour en een diepe terugval na een fraai begin (3de in de Tour de la Provence, 2de in Laigueglia, 3de in de Strade Bianche, 4de in Tirreno-Adriatico). Aangezien hij opteerde voor een hoogtestage in eigen Colombia zou hij na 53 dagen zonder competitie aan de Giro beginnen. Mijn gevoel is dat hij daar ofwel wegblijft of niet voor een uitblinkersrol in aanmerking komt. Ik hoop voor hem dat ik mij daarin vergis want de frele Colombiaan is een verrijkende coryfee in het almaar internationalere peloton.