Hét rendez-vous van de sprinters

toch maar niet (té) laag inschatten

 

Krijgt de Scheldeprijs een woelige editie?

 

De Scheldeprijs van Schoten is vanaf 1907 niet de oudste Belgische (dat moet Liège-Bastogne-Liège zijn) maar allicht de oudste Vlaamse koers.

Over de Scheldeprijs wordt wel eens meewarig gedaan als over een uitgesponnen kermiskoers, de speeltuin van sprinters. Er is veel maar niet alles van aan; zelfs al zijn Marcel Kittel (5) en Mark Cavendish (3). 

Piet Oellibrandt, niet bepaald een bolide, reed voor hen uit als recordwinnaar (1960, 1962 en 1963). 

Chocoladefabrikant Alfred Martougin was de créateur-fondateur die het vooral zocht in Antwerpen en de randgemeenten. Vanaf 1926 werd uitgeweken naar Schoten en dat minstens voor een eeuw want deze locatie heeft een contract tot en met 2025.

De Scheldeprijs was in de jaren dertig een regionale koers met enkel lokale ronden, zeg maar een veredelde kermiskoers waarop telkens een volksfeest losbarstte tijdens de hoogzomer. 

Dat belette niet dat vanaf de Tweede Wereldoorlog de winnaarslijst almaar rijker gestoffeerd werd met Achiel Buysse (1939 en 1948), Stan Ockers (1941 en 1946), Eloi Meulenberg (1943), Ernest Sterckx (1951), Roger Decock (1954), Briek Schotte (1955), Rik Van Looy (1956 en 1957), Willy Vannitsen (1965), Ward Sels (1968), Walter Godefroot (1969), Roger De Vlaeminck (1970), Eddy Merckx (1972), Freddy Maertens (1973), Marc Demeyer (1974 en 1977), Frans Verbeeck (1976), Didi Thurau (1978), Ludo Peeters (1980 en 1984), Jan Bogaert (1983), Adrie van der Poel (1985), Mario Cipollini (1991 en 1993), Peter Van Petegem (1994), Frank Vandenbroucke (1996), Erik Zabel (1997), Robbie McEwen (2002), Tom Boonen (2004 en 2006), Alexander Kristoff (2015), Fabio Jakobsen (2018 en 2019), Caleb Ewan (2020), … gaven de Scheldeprijs uitstralende anciënniteit.

In 1995 werd het absolute dieptepunt bereikt toen Rossano Brasi (It.) en Peter Roes al na tien kilometer ontsnapten om niet meer bijgehaald te worden. Eigenlijk kon je stellen dat de 82ste editie slechts twee deelnemers telde. Herentalsnaar Peter Roes kreeg het niet geregeld dat hij sant in eigen land werd. Nog tijdens datzelfde jaar stopte hij op zijn 31ste met koersen. Zijn Italiaanse overwinnaar uit het wielergekke Bergamo won het jaar daarop de HEW Cyclassics van Hamburg. Toch waren zijn twee wereldtitels in de ploegentijdrit zijn mooiste overwinningen:

• in Moskou 1989 (75 km.) als eerstejaarsjunior met Andrea Peron, Davide Rebellin en Cristian Salvato; het jaar daarop werd Brasi met drie anderen (na de Sovjet-Unie) tweede in Middlesborough;

• in Oslo 1993 (100 km.) met Gianfraco Contri, Rosario Fina en (weer) Cristian Salvato.

Een vervroeging van de zomer naar april vanaf 1987 relanceerde de Scheldeprijs en dat leverde veel meer allochtone dan autochtone winnaars op, een welgekomen internationalisering.

In 2007 leek men met een dissonante winnaar geconfronteerd te worden. De nog onbekende Mark Cavendish haalde het in de massaspurt verrassend van Robbie McEwen, Gert Steegmans en wijlen Wouter Weylandt. De Brit won het jaar daarop, als titelverdediger, opnieuw en begon enkele maanden later aan zijn recital van dagzeges in de grote ronden (15 in de Giro en 30 in de Tour). Het zou wat zijn indien hij vandaag, tien jaar later, een vierde keer won maar dat zal niet evident zijn en sentiment zal er niet aan te pas komen om voller in te zetten op zijn Ierse frère-ennemi Sam Bennett. 

Recordhouder Marcel Kittel overtrof Mark Cavendish vanaf 2012 en klopte hem in een rechtstreeks duel in 2013 en 2016.

De Scheldeprijs werd vanaf 2017 een prooi van Flanders Classics dat enkele ingrijpende wijzigingen doorvoerde met Antwerpen is niet langer als uitvalsbasis. Mol kwam in 2017, ter ere van de afzwaaiende Tom Boonen, éénmalig in de plaats. 

Ook Johan Museeuw, die driemaal op het Schotens podium stond maar niet op de hoogste trede, werd in Schoten uitgeleid in 2004 maar niet vanuit zijn thuisbasis in het veel (te) verre West-Vlaanderen.

Na Mol werd er vanaf 2018 gestart in Terneuzen. Vanuit Zeeland werd gespeculeerd op een windveld om waaiers te trekken en de koers een andere inslag te geven. De eerste drie keren heeft zich dat niet voltrokken en zeker vorig jaar niet toen de coronamaatregelen het gebeuren helemaal in Schoten hielden. 

Het zou best kunnen dat er vandaag, opnieuw vanuit Terneuzen, bij onstuimig weer wel waaiers worden getrokken die de spurt van een sterk uitgedunde hoofdgroep in de hand werken. 

Benieuwd welke vluggerds deze slijtageslag overleven: Pascal Ackermann, Nikias Arndt, Sam Bennett, Cees Bol, Niccolo Bonifazio, (de zowaar nog niet geschorste) Nacer Bouhanni, Davide Cimolai, Bryan Coquard, John Degenkolb, Timothy Dupont, Hugo Hofstetter, Alexander Kristoff, Tim Merlier, Giacomo Nizzolo, Gerben Thijssen, Danny van Poppel, Elia Viviani, …

Onder anderen Arnaud Démare en Mads Pedersen staan daar inderdaad niet tussen want Groupama-FDJ respectievelijk Trek-Segafredo moeten er omwille van een positieve coronatest wegblijven.