Wout VAN AERT
puntjes op de i’s in volzin
Zelfs indien hij met het miniemste verschil maar tweede was geworden in de Amstel Gold Race dan nog had Wout Van Aert het over een fenomenale lente mogen hebben waarin hij globaal ruim het verschil zal gemaakt hebben met àlle anderen, zelfs al blijft hij weg van het Waals tweeluik, waarin Primoz Roglic zijn taken zal overnemen.
Thomas Pidcock is de absolute revelatie, niets minder maar ook niets meer. Een beetje relativeren toch … De door hem gewonnen Brabantse Pijl is geen World Tour - manche en voorafgaandelijk kwam hij er niet aan te pas in de Omloop, Milano-Sanremo, Harelbeke, Waregem en de Ronde van Vlaanderen zoals wel in de Strade Bianche (derde). Op zijn 21ste kun je van hem nog geen regelmaat à la Van Aert verwachten. Als 21-jarige reden Wout en Mathieu zelfs geen klassiek voorjaar. De Britse pocketrenner neemt er nu ook nog La Flèche Wallonne bij. Zonder conditionele terugval zal hij er ook daar niet vèr naast grijpen. Wie anders dan een Sloveen kan hem op de Mur de Huy stoppen?
Het siert Wout Van Aert dat hij de enige was die de exploderende Brit tweemaal kon volgen aan het einde van een slopende periode, waarin hij zich (ook dat wordt gauw vergeten) ook profileerde als klassementsrenner in Tirreno-Adriatico, die hij opende met een spurtzege en afsloot met een triomf in de tijdrit. Op de hoogtemeters moest hij enkel zwichten voor titelvoerend Tourwinnaar Tadej Pogacar. Ook dat mocht de smaak van de overwinning hebben.
Een atypische Amstel in circuitvorm ontlokte gemengde gevoelens en zou niet meer voor herhaling vatbaar zijn. Lag het uitsluitend daaraan? Breng ook maar de milde weersomstandigheden in rekening met de wind als ontbrekende factor. Twee jaar geleden was het een ‘normale’ editie, waarin de weifelende vluchters Julian Alaphilippe en Jakob Fuglsang op de valreep werden bijgehaald en overstoken door de eerste achtervolgers, van wie Mathieu van der Poel vanuit een diep verloren positie terugkeerde om tot zijn eigen verbazing alsnog te winnen. Was 2019 zoveel attractiever dan 2021? De besten hadden 46 km. en anderhalf uur meer om het kaf van het koren te scheiden. Daar slaagden zij aan 41,056 km./u. niet in. 33 coureurs eindigden binnen de minuut. Dit jaar lag het uurgemiddelde twee km. hoger en eindigden er 38 binnen de tien seconden.
Julian Alaphilippe stelde opnieuw teleur. Indien zich dat in het Waals tweeluik herhaalt dan zal de vloek van de regenboogtrui stilaan revisited zijn. Mauri Vansevenant deed er nochtans alles aan om hem perfect af te zetten maar dichter dan de zesde plaats schoof de wereldkampioen niet bij. Zijn buit van 2021 oogt bijzonder schraal: tweede in de Tour de la Provence (met ook daar veel dank aan Mauri), een dagzege in Tirreno-Adriatico, 16de in Sanremo, 22ste in Waregem, 42ste in de Ronde van Vlaanderen en 6de in de Amstel. In het Waals tweeluik heeft hij dus meer dan wat recht te zetten. Het zal wel niet ten koste gaan van de vrijbuitersrol van Mauri Vansevenant, die vorig jaar al een gretige hand uitstek naar het podium van La Flèche. Julian ging vier dagen later dubbel in de fout in Liège-Bastogne-Liège waarin hij ontegensprekelijk de beste was. Eerst week hij flagrant van zijn lijn af en daarna richtte hij zich te vroeg op zodat Primoz Roglic hem op de finishlijn nog voorbijjumpte. De mindset van Mauri zal alvast optimaler zijn dan die van Julian.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten