Aless DE BOCK, 

de volgende  rijzende ster aan 

het Vlaamse wielerfirmament  

 

De kennismaking dateert van juli 2020 wanneer Aless De Bock uit het verre Hechtel (Limburg) naar (Sint-Pieters) Brugge kwam om met indrukwekkend vertoon zijn tweede zege van het seizoen te behalen. 

Ik wist het meteen: dit baaske verlies ik beter niet uit het oog. Daarna zou hij nog tweemaal winnen en vijfde worden in het BK. 

Eén en ander viel hem te beurt na een perfecte winter aan de Blaarmeersen, waar hij alles gewonnen had: het kampioenschap van Vlaanderen en van België in het omnium én de AVS-RTV Cup.

 

Aless was tot zeven jaar geleden een begaafd voetballertje bij de nationale jeugd van Lommel United en kreeg dezelfde voornaam als de Italiaanse ster Del Piero maar zelfs dat kon niet beletten dat zijn hart oversloeg naar het wielrennen. 

 

Hij maakte in 2018 een bescheiden debuut bij de 12-jarigen waarbij één van zijn vier overwinningen de Limburgse titel opleverde. Bij de 13-jarigen sloot hij korter aan bij de top. Hij verdrievoudigde zijn zegecijfer en scoorde hoog in de kampioenschappen met de dubbele Limburgse titel, de dichtste ereplaats (na Il Imbatido Nolan Huysmans) in het Vlaamse en last but not least een vierde plaats in het BK tijdrijden. 

Aless DE BOCK, hier nog in de trui van zijn moederclub Sport & Moedig Genk,
die hij als nieuweling heeft ingeruild voor die van Isorex.

Na die excellente campagne op de weg was er de lokroep van de verre Blaarmeersen, waarvan hij al in januari 2018 genipt had in het BK omnium met een bescheiden zevende plaats. 

Het neefje van Stijn De Bock (in 2017 kampioen van België bij de elite zonder contract) was vertrokken voor een mooie tocht door wielerland.

Allemaal koers wat de klok slaat? Toch niet, want de studies aan de Topsportschool in Gent (waarvoor hij tijdens de week bij oma en opa verblijft in Zele) worden heel serieus genomen en nog lang niet verdrongen door zijn pril koersbestaan. Sporten zit hem niet enkel langs papa Bruno’s kant in het bloed maar ook langs de zijde van zijn Nederlandse mama, Karen Schagen, een … karateka!

 

Aless DE BOCK rijdt als nieuweling bij Isorex.

(Foto Marc VAN HECKE)

Aless stelde ook als eerstejaarsnieuweling niet teleur. Het BK in Roosdaal-Pamel duurde niet iets te lang. Hij demarreerde in de slotronde, leek gewonnen spel te hebben maar werd in de ultieme kilometer alsnog overspoeld door het ijlende peloton. Dat hakte er diep in maar blameerde het geheel van zijn seizoen niet.

Tijdens de donkere weken kwam Aless opnieuw in actie aan de Blaarmeersen. Eind november werd hij Vlaams kampioen in het omnium. Die titel en trui werd eer aangedaan door winst in de meeting van 11 december. Dat had wel wat voeten in de aarde. In de scratch kreeg hij door Jenthe Verstraete een ronde aangesmeerd. Toen Aless aan zijn achtervolging (2 km.) begon, bleek zijn stuur los te zitten. Met de ouders aan zijn zijde zou dat niet gebeurd zijn. Gelukkig mocht hij hernemen en hij zette zijn slordigheidje om in adrenaline voor een besttijd van 2.27.078, om en bij de vier (!) tellen minder dan Thibaut Van Damme (de bijna dubbele Belgische kampioen van de 14-jarige aspiranten) en Nicolas Aernouts. Aless kon daardoor met vier punten bonus aan de afsluitende puntenrit kon beginnen. Daarin zette hij de puntjes op de i’s. Bram Puype en Nicolas D’hooghe wonnen de eerste tussenspurten, waarbij Nicolas een halve ronde voorsprong had genomen. Aless wachtte het juiste moment af om in zijn ééntje naar zijn Isorex-maat te snellen, hem dan mee te nemen zodat hij eveneens de 20 punten van de winstronde achter zijn naam kreeg. Dat lukte nog net maar Nicolas moest er alsnog af en in de eindsprint (waaraan dubbele punten verbonden) ontglipte hem de algemene podiumplaats.

Dit was voor Aless De Bock de perfecte generale repetitie voor de vier Belgische kampioenschappen van komende zaterdag: 500 meter, scratch, afvalling en puntenrit, waarin hij telkens de overwegende favoriet zal zijn.