Wat Dario Cioni ook verkondigt …

 

Filippo GANNA

the sky ain’t his limite

 

Dario Cioni leek tijdens het eerste decennium van de 21ste eeuw een topper in wording. Bij zijn overstap van Mapei naar Fassa Bortolo verbaasde hij in de Giro van 2004 met bijna een dagzege (tweede na eindwinnaar Damiano Cunego) op Bormio 2000 die een onderonsje werd tussen de eerste vier van het klassement. Dario eindigde vierde en werd aansluitend derde in de Tour de Suisse en weer twee dagen later kampioen van Italië tijdrijden. Hij moet gevoeld hebben dat hij daarmee aan zijn limieten zat want hij schakelde naar het statuut van gregario. Hij reed 18 van zijn 19 grote ronden uit (8 Giro’s, 4 Tours en 6 de Vuelta’s). Hij veranderde om de twee seizoenen van team. Op Mapei en Fasso Bortolo volgden Liquigas, Lotto en tenslotte Sky, waar hij zijn verblijf verlengde als ploegleider en dat zal er ook wel toe bijgedragen hebben dat Filippo Ganna daar vanaf 2019 zijn opwachting maakte voor zijn beste jaren: viermaal wereldkampioen individuele achtervolging (2016, 2018, 2019, 2020), één keer in de ploegenachtervolging (2021 als troosting voor zijn verrassende nederlaag in de individuele achtervolging tegen de excentrieke Amerikaan Ashton Lambie) en bovenal tweemaal op een rij (2020 en 2021) in het tijdrijden met de Olympische tijdrit in Tokio 2021 daarbovenop. De Giro was zijn tweede uitdaging. Uit twee deelnames haalde hij zes dagzeges, waarvan vijf in het tijdrijden maar in 2020 ook de zware vijfde tappa naar Camigliatello Silano, alover 4700 hoogtemeters en dat deed bij Dario Cioni een belletje rinkelen dat Filippo een potentiële klassementsrenner kon zijn zoals Bradley Wiggins er tien jaar geleden één werd. 

Is Ganna bereid hetzelfde traject te kiezen? Ik heb zo mijn twijfels. Waarom zou hij kiezen voor de lange weg als het via de korte ook kan? Waarom zou hij het zichzelf moeilijk indien gemakkelijk ook lukt?

Milano-Sanremo en Paris-Roubaix (die hij overigens bij de beloften won in 2016), dat kan nog te doen zijn en dan is de Ronde van Vlaanderen ook niet vèr weg maar een grote ronde die drie weken concentratie vergt en stress genereert, dat zie ik Ganna niet doen of hij zou moeten gedreven zijn zoals Francesco Moser in 1984. Ik zie Ganna eerder herhalen wat hij reeds à la Tony Martin deed op weg naar Camigliatello Silano. 

Zou het hem dàt waard zijn om, zonder garantie op een goede afloop, te schakelen naar klassementsrenner zoals Bradley Wiggins in 2012 deed nadat hij eerst derde werd (na de verbrande Juan José Cobo en zijn frère-ennemi Chris Froome) in de Vuelta van 2011?

Overigens wacht de beslagen Filippo Ganna een 'meer haalbare' uitdaging: het werelduurrecord, waarbij men er zomaar van uitgaat dat hij het bestaande van Victor Campenaerts zal verbeteren. Wees daar evenwel maar niet al te zeker van. Alex Dowsett viel het aan en beet er zich de tanden op stuk. Hij verbeterde nochtans zijn eigen record van 2019 met zowaar 1,798 km. en reed daarmee 29 meter verder dan Bradley Wiggins maar nog steeds 534 meter minder af dan Victor Campenaerts op 16 april 2019. Indien Filippo Ganna het in de herfst van 2022 zou aanvallen dan is falen géén optie!