Maxim DELRUE 

from zero to hero! 

 

Enkel zijn meest vertrouwde omgeving kende hem al vooraleer hij in 2019 als tweedejaarsnieuweling voor het eerst de kop opstak. Hij voetbalde bij Racing Harelbeke en deed, als de kleinste van de klas, ook aan veldrijden deed. Weinigen die er wat van merkten hoe Maxim geduldig aan gestalte en aan kracht won. Zijn fraai inhaalmanoeuvre eindigde op 3 oktober 2021 met een aardige 18de plaats in Paris-Roubaix, drie weken nadat hij met Jakov Beirlaen en Michiel Lambrecht op het podium stond van het BK in Herzele. 

Maxim DELRUE als uitblinker tijdens het BK in Herzele.

Maxim behaalde op 11 augustus 2018 als eerstejaarnieuweling zijn eerste top tien ooit, zevende in Heestert en werd 2,5 maanden later negende in Lichtervelde. 

In 2019 werd het beduidend meer met een vroege openingszege in Waregem (80 dln.), waar hij in de spurt haalde van vier medevluchters met wie hij 100 seconden van de anderen was weggereden. 

Dit gaf hem een boost van jewelste, ook al liet de volgende overwinning (in Aalbeke) anderhalve maand op zich wachten. Hij was het evenwel gewoon om geduld op te brengen tot de laatste dag van de zomervakantie wanneer hij een volgend succes in Hulste boekte en drie weken later zelfs een dubbelslag versierde in Berlare en in Lichtervelde. 

Vijf overwinningen en een dubbel zoveel andere top tienen, daarmee kun je de overgang naar de junioren onbevangen tegemoet zien.

Het eerste gebalde coronaseizoen 2020 als neo-junior lag hem niet, meer dan drie derde plaatsen leverde het niet op. 

Het bleek de stilte voor de storm van 2021, waarin hij meteen (na zijn kompaan Alec Segaert) tweede werd in Ruiselede en het regionale circuit een maand later oversteeg met een tweede plaats (na Senne Willems) in de G.P. Eddy Schepers in Linter, de openingsmanche der Beker van België. De toon was gezet. Drie dagen later won hij met een dikke minuut voorsprong in Aartrijke en ‘s anderendaags was er in Kanegem een snellere Robbe Dhondt nodig om Maxim van een nieuwe dubbelslag te houden. 

Tijdens dé koersweek van zijn leven tot dan toe ontpopte hij zich in Reningelst tot de absolute smaakmaker, karig beloond met een 15de plaats. Nog eens drie dagen later op de wijk Rozeveld van Torhout werd het podium van het BK ingeoefend met Michiel Lambrecht hier wel op de hoogste trede, geflankeerd door Jakov en Maxim. 

Aubel-Thimister-Stavelot en Couvin legden vervolgens Maxims beperkingen op de Ardense hoogtemeters bloot, een signaal om tijdens de rest van augustus wat gas terug te nemen.

De herfst had ook nog meer dan wat in petto, te beginnen met een derde regionale zege, dit keer in Kooigem die hem aanmoedigde voor het BK in Herzele, waar een top vijf zijn ambitie was. Met de Deerlijkse kompanen Natan Duchi en Jan Van Dyck hielp hij zelfs de vroege beslissing op gang trekken. Toen hij in de slotronde op de dreigende uitval van Seppe Maes reageerde, schoof Michiel Lambrecht met hem mee zodat Maxim in de tang van Acrog-Tormans zat. Ook Jakov Beirlaen, Cédric Van Raemdonck én Gaëtan Verleyen sloten aan zodat het zestal gerond was om voor de titel en de driekleur te sprinten. Jakov haalde het verrassend van Michiel en ook Maxim kwam goed terecht op de derde plaats, al had er misschien nòg meer ingezeten indien krampen (een gevolg van overacting onderweg) hem in de ultieme bocht niet naar de laatste positie hadden gedreven, waardoor hij iets te laat uit de omknelling loskwam.

Nog was het niet op, al wekten de ‘Keizer’ van Koksijde en vooral de Driedaagse van Axel opnieuw de indruk dat meerdaagse inspanningen niet aan hem besteed zijn. Tijdens twee regionale dagen na mekaar kon dat wel: derde in Lichtervelde en ’s anderendaags winnaar van Youri Bultyncks klimcriterium in Hooglede, dat een betere bezetting verdiende. 

Er volgde trouwens nog een mooie epiloog: in Paris-Roubaix kon hij voor een uiteindelijke 18de plaats goed standhouden in de eerste groep na de zes vluchters. De Hel van het Noorden wordt een locatie waarnaar Maxim de komende jaren graag terugkeert.

Die ‘volgende jaren’ beginnen bij het Basso Team Flanders van Rudy Vandenheede, bij wie hij zal gedijen om de coureur te worden die hij zo graag wil zijn. Rudy weet als weinig anderen hoe je met een gedoseerd programma een jonge belofte jaar na jaar beter kan maken. 

Maatstaf van Maxim moet de progressie zijn die hij in 2021 geboekt heeft. Indien hij dat enkele keren kan herhalen dan zit er iets heel fraais aan te komen.