Dylan GROENEWEGEN komt bij BikeExchange uitstekend terecht

 

 

Toen ik met ogen vol ongeloof aanzag hoe Dylan Groenewegen op 5 augustus 2020 met een onvergeeflijke dubbele elleboog Fabio Jakobsen tot over het decor keilde, hanteerde ik vanop grote afstand in koor met Patrick Lefevere het begrip “misdadig” en daar doe ik ruim 16 maanden later nog altijd geen letter af.

Toch vond ik de schorsing van negen maanden (tot 7 mei 2021, daags vòòr de Giro) buiten proportie op basis van de gevolgen die nòg fataler zouden zijn geweest indien Fabio vol op zijn hoofd in plaats van op zijn gezicht was neergestort. Het was Dylans bedoeling om Fabio ongenadig uit te schakelen maar niet om zoveel fysieke averij aan te richten.

Groenewegen verdiende een passende straf maar hem daarom ‘aan het kruis nagelen’, zoals sommigen nog steeds wensen te doen, néén! Dat Patrick Lefevere de geleden economsche schade wil vergoed zien, is wel terecht.

22 maart 2009: Dylan GROENEWEGEN wint als 16-jarige eerstejaarsjunior op soevereine wijze (toen nog in Moerkerke) de Guido Reybrouck Classic. Alexander Aerts (tweede) was de enige Vlaming die zich in een Nederlandse onderonsje kon mengen. Dylan gaf een eerste keer zijn naamkaartje af, hij kwam toen uit voor het Avia-team van Rik Devoogdt.

Dylan heeft zich inmiddels gerehabiliteerd als coureur. Na vier top tien plaatsen in de Giro boekte hij twee dagzeges in de Tour de Wallonie en één in de Danmark Rundt waarmee hij zijn totaal overwinningen over de zestig hees met vier dagzeges in de Tour als kroonstukken en die op de Champs Elysées in 2017 als delirium.

Dylan Groenewegen bleef dus een coureur van exceptionele commerciële waarde, ook voor Jumbo-Visma maar gezien de allesoverheersende presence van Wout Van Aert paste hij niet langer in het plaatje van de ploeg voor de Tour, waar Dylan na twee jaar afwezigheid hemels terug naartoe wilde. Per 11 december werd op een ogenblik dat dit niet meer verwacht werd, zijn lopend lucratief contract ontbonden. 

Quo vadis, Dylan? Naar Team BikeExchange, dat hem absoluut wilde omdat het geen afwerker als hij in huis had en waardoor het in 2021 slechts negen overwinningen (waarvan amper één die ertoe deed = in de World Tour -> een dagzege van Esteban Chaves in Catalunya) behaalde, waarvan in het algemeen geen enkele in een sprint. 

Voor de drie partijen is dit een win-win-situatie, want ik kan mij bezwaarlijk voorstellen dat Dylan heeft moeten inleveren, aangezien hij niet solliciteerde maar gesolliciteerd werd. Het is Dylan van harte gegund, hij heeft zijn beproevingen gehad en zijn buitenproportionele schorsing van negen maanden uitgezeten.

Dylan begint na zes campagnes bij Jumbo-Visma (dat hij mee op kaart zette, benadrukt ploegmanager Richard Plugge) aan driejarig hoofdstuk bij BikeExchange-Jayco, waar hij zeker niet beter en zeker niet Nederlandser (Jan Maas is er zijn enige landgenoot) omringd zal zijn dan hij was maar bij Jumbo-Visma was hij sportief in een doodlopend straatje beland.