Kenay DE MOYER wil nog lang niet kiezen tussen de cross en de weg, 

hij koestert de beide!

 

Ha die Tessa (De Moyer) die op haar 12de een broertje kreeg dat zij Kenai wilde genoemd hebben naar een personage uit de Disney-film ‘Brother Bear’, een eskimo die in een ‘beer van liefde’ veranderde.

Tessa koerste ook maar zag haar droom verzwinden door tegenzittende omstandigheden. Zij is nu Kenay’s eerste fan die zoveel mogelijk (want moeder van twee kindjes) zijn wedstrijden bijwoont.  

Kenay tijdens zijn splijtende aanval in het kampioenschap van België in Herzele.

Kenay was van meet af aan een multidisciplinaire jonge Vlaamse coureur. Als aspirant nam hij er, na de weg en het veld, op het einde van de winter ook nog het omnium bij en werd in dat BK telkens zesde. 

Hij is inmiddels van één der kleinsten uitgegroeid tot mooie atleet die 65 kg. verdeelt over 1,75 meter. 

Hou er daarbij rekening mee dat Kenay (°22.7.2004) vooral tijdens zijn winterse aktiviteiten te maken krijgt met overwegend (tot één jaar) oudere concurrenten maar net dat vormt voor Kenay een extra uitdaging.

Vanaf de nieuwelingen neigde hij wat meer naar het veld, al is hoegenaamd niet afgeserveerd, getuige daarvan zijn spraakmakend BK in Herzele waar hij de rode draad was van de juiste ontsnapping, er zelfs even uit wegreed, teruggepakt werd en alsnog elfde werd.

Deze herfst/winter gingen zijn resultaten overwegend crescendo: 7de in Bredene, primus in Meulebeke, 6de in Gieten, 5de in Ruddervoorde, brute pech op het EK, 8ste in Tabor (Tsj.), primus in Kortrijk, ‘slechts’ 9de in Boom maar bovenal 2de op de Citadel de Namur na de ongenaakbare David Haverdings (Ned.). 

De EK-selectie van Kenay was meer dan terecht. Het werd op de VAM-berg echter een tegenvaller van formaat voor de Giesberger. 

“Ik was uitstekend gestart en dook als vijfde het veld in”, vertelt Kenay. “Aaron Dockx had al de vlucht vooruitgenomen. Ik mocht in het gezelschap van Romain Debord (Fr.), David Haverdings (Ned.) en Luca Paletti (It.) geamuseerd toekijken. David reed zich vast, kantelde en nam Luca mee in zijn val. Ook ik deelde in de klappen en kreeg bovendien de fietsen van de eerste drie achtervolgers op de rug, die daardoor even blokkeerde. Toen ik eindelijk rechtkrabbelde, waren er al veertig gepasseerd. Op halve kracht kon ik er nog vijftien terugpakken.”

 “Op de Citadel van Namen viel mij het tegenovergestelde te beurt. Net als op de VAM-berg dook ik als vierde het veld in. Dit keer kon ik mijn perfecte uitgangspositie wel vasthouden, bij de eerste materiaalpost had ik zelfs de leiding tot ik een paaltje raakte en ook nog lek reed. Dat speelde in de kaart van David Haverdings die almaar verder wegreed en -liep. Ik moest enkel de terugkeer dulden van de Fransen Corentin Lequet en Louka Lesueur, die ik in de slotfase de baas bleef.”

Een tweede plaats na die ongenaakbare Nederlander mag voor Kenay de smaak van de overwinning hebben. Hij behoort tot de internationale beteren en dat wordt bekrachtigd door zijn derde positie in de uci-ranking. Hij verkeert op het juiste moment in bloedvorm, zodat bevestiging in Dendermonde in gelijkaardige zware omstandigheden wenkt. Daarop volgt op zaterdag 8 januari het BK in Middelkerke, waarna nog WB-manches: op zondag 16 januari in Flamanville (aan de Westkust van Normandië) en op zondag 23 januari in Hoogerheide.”

“Ik wil er bovenal op het WK in het verre Fayetteville (V.St.) bij zijn, maar de vorm van het moment zal bepalend zijn met mijn resultaat in het BK als belangrijke factor.”

Om de slaagkansen van zijn zoon te maximaliseren heeft papa Geert serieus geïnvesteerd. Met Acrog-Balen nam hij tijdens de zomer deel aan korte rittenkoersen in Spanje, Oostenrijk en Tsjechië. En om zijn startpositie in het veld te optimaliseren ging vader en zoon tijdens de vroege herfst op eigen houtje overwinningen ophalen in Lutzenbach (D.), Boulzicourt (Fr.) en in Stockholm, waar hij zowel op zaterdag als zondag won. Voor zoveel toewijding en een voorafname op professionalisme zou je Kenay alle meeval van de werekd toewensen.