Siebe ROESEMS

bofkont na véél doffe ellende

 

De ranke zoon van Bert voetbalde bij F.C. Pepingen toen hij die mooie zondagmorgen van 14 mei 2016 een vrijblijvend fietstochtje maakte tot hij door een onverhoeds uit een zijstraat opdoemende tractor werd aangereden. Zijn bovenbeen werd gebroken en twee lange bouten dienden aangebracht. Nòg véél erger waren de brede en diepe wonden die dreigden te infecteren waarbij een amputatie ternauwernood kon vermeden worden. 

Eén en ander ontlokte tijdens zijn lange dromerige hersteldagen een verrassende reactie: Siebe wilde koersen en voegde in december 2016 de daad bij het woord met een lidmaatschap bij Cureghem Sportief. 

Op 18 februari 2018 was het clubkampioenschap zijn eerste koers. Drie maanden later werd hij vijfde in Walhain-Saint-Paul. Zijn trein was vertrokken, al bolde die eerst nog kabbelend tot hij in de Memorial Igor Decraene knap negende werd, in Waregem enkele welluidende namen achter zich latend.

Het inspireerde hem voor de Chrono des Nations (Fr.) vijf zondagen later. Bij zijn kandidatuur zal de verwijzing naar zijn papa Bert, die daar vanaf 2000 een wiskundig rijtje (vijfde -> vierde -> derde -> tweede -> eerste) aanlegde, ongetwijfeld geholpen hebben. Siebe stelde niet teleur in de verre Vendée als veertiende en vijfde eerstejaars, in 2019 tiende en dit jaar zevende. Le nouveau Roesems était donc arrivé. 

Als belofte was Siebe geen giller die wekelijks het nieuws haalde. De voorbije herfst liet hij, behalve in de Chrono des Nations, nog twee aardige resultaten optekenen: 17de (deel uitmakend van de 30-koppige hoofdgroep) in Liège-Bastogne-Liège en bovenal vijfde in Il Piccolo Lombardia. Het was vooral bij die twee gelegenheden dat Siebe in het blikveld kwam van Trinity Racing, het Britse multidisciplinaire continentale team, dat een attractief programma zal uitrollen en met Jürgen Roelandts als illustere ploegleider.

 

Siebe Roesems was in 2021 ook nuttig als de compagnon de route van Remco Evenepoel op diens lange hobbelig traject naar fysieke heropstanding. Niemand die tijdens de eerste maanden van 2021 vaker optrok en kilometers maalde met Remco dan Siebe, een ervaringsdeskundige inzake opstaan uit de koersdood.

 

Remco toonde zich extreem dankbaar en kreeg het geregeld dat Siebe met Quick-Step - Alpha Vinyl naar Calpe meemocht op stage met het vaakst winnende team uit de World Tour. Significant dat hij met twee groepjes mocht optrekken: de ene keer met ‘De Melkerie’ (Tim Declercq, Yves Lampaert, Stijn Steels en Bert Van Lerberghe), de andere keer met de absolute coryfeeën (Julian Alaphilippe, Kasper Asgreen en Remco Evenepoel). Het lijkt een voorafname op zijn toekomst als coureur: ooit deel uitmaken van The Wolfpack. Wie Siebe dergelijk scenario had voorgespiegeld in de loop van zijn horrorjaar 2016, die zou meewarig wandelen gestuurd zijn. 

 

Siebe is alvast een andere renner (minder goed in het tidrijden, beter op de hoogtemeters) dan zijn papa Bert, die vooral uitblonk in het tijdrijden, waarin hij zowel bij de eliten zonder (1996) als die met contract (2004) kampioen van België werd en in zijn driekleur de Chrono des Nations won. Ook Brussel-Ingooigem (2001 en 2005), de proloog der Ronde van België 2002, de GP Denain 2003 en Nokere Koerse 2006 mocht Bert op zijn palmares inschrijven.