Vandaag is het zijn 88ste geboortedag, 

de eerste zonder zijn ‘keizerin’ Nini

 

Rik VAN LOOY

liet niémand onberoerd

 

Ik vond zijn jaren vijftig de mooiste: tweemaal op een rij (1952 en 1953) kampioen van België bij de liefhebbers, het verdringen van Rik Van Steenbergen, zijn beeldenstorm in 1956 en 1957, zijn uitslaande clash met de taaie klassiekerskoning Fred De Bruyne en bovenal dé absolute renner van het jaar worden in 1959 met zelfs dichte ereplaatsen in de Vuelta (3de) en in de Giro (4de) na telkens vier dagzeges te hebben behaald.

Meer dan ooit leefde dan de illusie dat Van Looy ook in de Tour een rol van betekenis kon spelen. Dat deed hij met vier dagzeges en de eindoverwinning op punten in 1963 maar in het tijdklassement schoof hij niet dichter dan de tiende plaats. In deze gaat enige vergelijking met Wout Van Aert (nòg beter op de hoogtemeters en méér nòg in het tijdrijden) zeker op.  

Het jaar ervoor was er het gewonnen triumviraat Vlaanderen-Wevelgem-Roubaix (in de regenboogtrui nog wel) maar overwegend konden de jaren zestig niet tippen aan de jaren vijftig. Zijn beide wereldtitels misten allure, zo ook zijn beïnvloede overwinningen in Paris-Roubaix 1965 en vooral La Flèche Wallonne 1968. Die staken schril af tegen zijn triomfen in Milano-Sanremo 1958 (in de sprint tegen Miguel Poblet en André Darrigade) en in de Giro di Lombardia 1959 (in de sprint tegen Willy Vannitsen en andermaal Miguel Poblet). Ook zijn éérste Paris-Roubaix en zijn enige Liège-Bastogne-Liège in 1961 werden in de regenboogtrui behaald en staken er bovenuit.

Het was bewonderenswaardig hoe Rik zich als sneeuw voor de zon verzette tegen de putsch van Eddy Merckx vanaf 1966. Dat zijn troonsopvolger er nerveus van werd, was op zich al een verdienste. De manier waarop was misschien niet altijd even stichtend maar met Rik Van Steenbergen had ‘de keizer’ hetzelfde meegemaakt en Freddy Maertens zou het overkomen met Eddy Merckx. 

Rik Van Looy liet niemand onberoerd, zeker geen kind als ik met een vader die mij vrijwel elke dag over zijn idool briefte. Hij kreeg de indoctrinatie helemaal rond toen hij mij als 9-jarige stuurde naar de kermiskoers van Gistel, die niet ver van mijn Oudenburgse deur passeerde. Elke ronde zag ik Rik in een knalrode trui met brede witte band waarop Faema prijkte. Ik geraakte niet tot bij de aankomst, waar Rik derde werd na Karel De Baere en Gentiel Saelens.

Van dan af ben je ‘verkocht’ voor een hele tijd tot je er gaandeweg achterkomt dat coryfeeën, zoals het hen betaamt, ook mindere kantjes hebben om hun patrimonium en hun territorium af te schermen voor ‘piraten’.

Maar goed, het warme gevoel overheerst en dat bleef toen ik Rik in zijn nadagen geregeld ontmoette. Hij durfde wel eens te verrassen met bepaalde standpunten die ook onszelf niet totaal vreemd zijn.

De 'keizer van Herentals' werd half mei 2016 zowaar dòòd verklaard!  

De onheilstijding stond op de website van Sporza. Het al in 2013 opgestelde proza (“voor het geval dat” …) werd offline onzichtbaar bewaard maar door een menselijke fout online zichtbaar werd. De mare verspreidde zich als een lopend vuurtje met voor gevolg dat op die sinksenmaandag her en der een minuut stilte in acht werd genomen.

Het weekte een tsunami van emoties los, niet in het minst bij de keizerlijke familie die zich geïrriteerd voelde. Wie verzint zoiets?! Het werd meteen door de feiten weerlegd want de keizer lééft zes en een half jaar later nog stééds.

Rik Van Looy is nog steeds van plan om zijn begrafenis zo lang mogelijk uit te stellen. Leve de 88-jarige keizer die dit jaar wel voor het eerst zijn verjaardag moet vieren zonder zijn keizerin Nini, die op 2 januari 2021 na een slepende ziekte overleed.