Jan KINO van wie ik dacht
dat hij … niet meer koerste
“Tiens, koerst die toch nog?”, vroeg ik mij af toen Jan Kino op 11 augustus out of the blue won in Dadizele (86 dln.).
Jà dus en bij nader inzien bleek dat hij 27ste geworden in La Classique des Alpes en 19de in Ain Bugey Valromey Tour (Fr.).
De momentopname in Dadizele kreeg een stevig vervolg met een derde plaats in de Ardennenkoers van Couvin, anderhalve maand nadat hij door zijn trainingsachterstand in Herbeumont was blijven steken op de 24ste plaats en ook in Aubel-Thimister-Stavelot geen goede beurt had gemaakt.
Jan geraakte wel in orde voor een fraaie nazomer en herfst met zijn moment suprême in La Bernardeau (Fr., 1.1), waarin hij zowaar naar de overwinning snelde, pas zijn derde zege ooit na Dadizele en Overmere als tweedejaarsnieuweling op 24 september 2019. Zijn triomf in de Vendée zou hij evenwel voor geen tien regionale willen ruilen.
La Bernaudeau is een prestigieuze Franse 1.1, die ook door Kristof Vandewalle (2003), Pieter Vanspeybrouck (2004), Frederiek Nolf (2005), Jan Ghyselinck (2006) en Florent Serry (2009) gewonnen werd.
“Een traject met zowat 1600 hoogtemeters met hellingen à la Berendries en Valkenberg”, typeert Jan deze mooie koers. “Ik zette er meteen de schouders onder, nam met de Colombiaanse vice-wereldkampioen mountainbike een mooie voorsprong tot de koers geneutraliseerd werd omdat er na meerdere valpartijen geen ambulance meer in wedstrijd was. Bij de herstart kregen we onze voorsprong niet terug en, achteraf bezien, misschien maar goed ook.”
De hervatte koers spatte opnieuw open. Gaëtan Verleyen begon met voorsprong aan de lokale ronden, waarin hij het gezelschap kreeg van vier anderen terwijl Jan Kino een moeilijk moment verbeet om op zijn beurt met vier anderen bij de koplopers aan te sluiten. Jan voerde de forcing en stelde met genoegen vast dat hij zonder demarrage een kleine voorsprong had. Hij trok vol door en won na een toegejuichte solo van 10 km. met als extraatje dat hij zijn kompaan Tyson Borremans tweede zag worden zodat het podium Oost-Vlaams groen kleurde.
Ook in het kampioenschap van België in Herzele, waar hij zelf 20ste werd, mocht Jan geamuseerd toekijken hoe zijn clubmaat Jakov Beirlaen zijn àlleréérste overwinning behaalde en meteen een driekleur over de schouders getrokken kreeg.
Het weekend daarop was Jan in de ‘Keizer’ van Koksijde/Pittem weer aan een eigen hoofdrol toe. In de inleidende tijdrit in Wulpen werd hij 22ste met 20” meer dan de winnende Jamie Whitcher (Gr.-Br.) en twee tellen meer dan Senne Willems, met wie hij (net als Jelle Harteel en Dries Verstappen, die meer seconden hadden prijsgegeven in Wulpen) deel uitmaakte van de beslissende ontsnapping. De Vlaamse Ardennenrit van en naar Pittem draaide uit op een massaspurt zodat Senne’s twee seconden minder in Wulpen ook de eindzege opleverden. Jan wil de komende jaren van het tijdrijden een werkpunt maken.
In de Ster van Zuid-Limburg waren het niet de 15” van de korte openingstijdrit in Rutten maar wel de slotrit in Kerniel die Jan een top vijf kostten. Met zessen namen ze de vlucht vooruit en 18” voorsprong die Kino aan de 8ste eindplaats vastkluisterden.
De optelsom van Jan Kino anno 2022 kreeg een nog duurzamer gevolg: een overstap naar Home Soluton - Soenens. Inmiddels is hij aan de universiteit van Gent begonnen aan academische studies voor burgerlijk ingenieur. Het ene welslagen hoeft het andere niet uit te sluiten, wel integendeel worden geest en lichaam op die manier mooi in balans gehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten