Paris-Tours & Il Lombardia
gedecimeerd als vallende bladeren
… en dat is letterlijk te noemen, vroeger poëtischer:
Paris-Tours -> la classique des feuilles mortes
Giro di Lombardia ->
Paris-Tours werd het éérst en het diepst naar af geduwd: vanaf 2009 geen manche meer van de toenmalige Coup de Monde en nog slechts een 1.HC, nu deel uitmakend van de Pro Series, waarvan ik de relevantie nog steeds niet snap.
Paris-Tours leunde met Paris-Brussel sterk aan bij de vijf monumenten. De klassieker der hoofdsteden werd al langer helemaal af-ge-ser-veerd. Onbegrijpelijk want Brussel is de Europese hoofdstad, waar een zekere Eddy Merckx resideert. Thans is de Brussels Classic is nog slechts een flets restant van de oorspronkelijke Paris-Bruxelles.
Il Lombardia verloor veel minder van zijn pluimen maar voelt door het voorafgaan van het WK aan als vijgen na Pasen, die de afwezigheid van Remco Evenepoel en Wout Van Aert in de hand werkten.
In 2023 wordt het beter met het vervroegen naar half augustus, denk je dan, maar néén: Il Lombardia blijft tot nader order gebeiteld op de eerste zaterdag van oktober, een maand na het Canadese tweeluik Québec-Montréal.
Beide herfstklassiekers werden vanaf 2019 gevat in één weekend.
De parcoursen mogen dan nog zo uiteenlopend zijn, tijdens de vorige eeuw reden de beide koersen mekaar niet voor de voeten. Nu kan men, in tegestelling tot vroeger, voor beide topkoersen een volwaardig deelnemersveld met respectieve kansrijke coryfeeën uitrollen:
Pascal Ackermann, Sam Bennett, Alberto Bettiol, Stefan Bissegger, Bryan Coquard, Magnus Cort, Benoît Cosnefroy, Dries De Bondt, John Degenkolb, Arnaud De Lie, Arnaud Démare, Tony Gallopin, Fernando Gaviria, Kaden Groves, Hugo Hofstetter, Olav Kooij, Stefan Küng, Michal Kwiatkowski, Christophe Laporte, Matis Louvel, Jordi Meeus, Oliver Naesen, Giacomo Nizzolo, Jasper Philipsen, Jasper Stuyven, Edward Theuns, Rasmus Tiller, Matteo Trentin, Anthony Turgis, Taco van der Hoorn, Sep Vanmarcke, Florian Vermeersch, Elia Viviani, Jelle Wallays (winnaar in 2014 & 2019) en last but not least de afzwaaiende Philippe Gilbert in Paris-Tours;
Julian Alaphilippe, Joao Almeida, Thymen Arensman, Romain Bardet, Warren Barguil, Damiano Caruso, Davide Formolo, Tobias Foss, Jakob Fuglsang, IvanGarcia, Tao Geoghehan Hart, Sergio Higuita, Marc Hirschi, Mikel Landa, Miguel Angel Lopez, Guillaume Martin, Eric Mas, Matej Mohoric, Bauke Mollema, Mikel Nieve, Tadej Pogacar, Domenico Pozzovivo, Mattias Skjelmose, Robert Stannard, Dylan Teuns, Rigoberto Uran, Attila Valter, Ilan Van Wilder, Aleksandr Vlasov, Jonas Vingegaard, Jay Vine, Michael Woods, Adam Yates en ook hier last but not least de afzwaaiende Vincenzo Nibali en Alejandro Valverde.
Goed dat zo’n deelnemersveld opgesplitst wordt, denk je dan, maar nogal wat voornoemden zouden in het andere geval aan beide topkoersen deelnemen. Twee winnaars die hierboven niet bij naam genoemd werden, zou een verrassing van formaat zijn!
De inmiddels 40-jarige Philippe Gilbert had een zware voetafdruk op beide koersen, waarin hij zijn eerste overwinningen behaalde: Paris-Tours in 2008 en 2009, Il Lombardia in 2009 en 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten