Platte pedante demagogen (deel 2)

Indien hij het kon dan zou ook Wuyts REMCO naar Ineos kidnappen

 

Michel Wuyts in ‘Het Laatste Nieuws’ van zaterdag 1 oktober:

Wil Lefevere gaten dichten, dan moet hij steviger aanwerven (kon niet met nog zovelen onder contract) en meer geld zoeken. In één winter is dat ondoenbaar. Vandaar dat hij graag tijd koopt door Evenepoel in 2023 in de Giro uit te spelen. Een jaar extra is nodig om sponsoren en mecenassen te masseren (hoe doe je dàt?).

Komt daar nog een dilemma bij: wordt Soudal-Quick.Step een rondeploeg of een voorjaarsploeg? Of spelen West-Vlaamse zakenlui het zoals gebruikelijk gulzig (doen zij dat?!). Ik kan me niet voorstellen dat shirt- en naamsponsors als Renson en Quick.Step geduldig op grote resultaten in de maanden mei en juli kunnen wachten. Bij gebrek aan winst in klassieke afspraken in maart en april schuren die van ongeduld de vezels van hun nochtans kwaliteitsvol geweven broek (zouden ze?). Vroeger winnen zal dus van moeten zijn. Lampaert en Sénéchal zijn charmant en oerdegelijk, maar bieden geen garantie op succes. De Vlaamse voorjaarsploeg is te afhankelijk van de wisselvallige Asgreen. Nog eens Alaphilippe in de Ronde uitspelen zou soelaas kunnen bieden. Wachten op ontplooiing van Van Tricht kan lang duren. In het land van van der Poel, Van Aert en van Baarle is de zekerheid van Quick.Step wel weg. Lonkt ook daar een investering? Niet evident. Ze zijn schaars, de Vlaamsgerichte superjongens, en liggen - wat dacht u? - elders een lustrum vast. Ik neem ook aan dat Lefevere uit beleefdheid jegens Lotto-Dstny Arnaud De Lie met rust laat. (Lefevere laat renners onder contract àltijd gerust!)

 

Ik heb Wuyts een uitstekende commentator gevonden en hem steevast door dik en dun verdedigd. Maar dat doe ik niet langer zoals ik hem vorige zaterdag vanuit Meulebeke het zieltogende veldrijden hoorde pamperen als het beschermen van zijn eigen moestuin, het deed pijn aan de oren. 

Let wel: ik vind het veldrijden een topsport, maar helaas een regionale want zich beperkend tot de lage landen plus een hopelijk duurzame Tom Pidcock.

Wuyts heeft nog weinig uitstaans met het wegwielrennen maar acht hij zich toch geroepen om Lefevere lessen te leren.

 

Ik kan Michel geruststellen: Soudal-Quick.Step zal op twee fronten blijven strijden: in de ééndagswedstrijden én in de rittenkoersen. In beide sectoren kwam er een meerwaarde bij, Casper Pedersen respectievelijk Jan Hirt. Wuyts ziet dat als schoten voor de boeg. Casper won in 2020 Paris-Tours na een beklijvend duel met Benoît Cosnefroy. Jan won dit jaar een rit in de Giro, waarin hij als zesde eindigde.

Voor de klassementswedstrijden kan Lefevere op een almaar homogener blok terugvallen met Julian Alaphilippe, Mattia Cattaneo, Dries Devenyns, Mikkel Honoré, James Knox, Fausto Masnada, Mauro Schmid, Pieter Serry, Ilan Van Wilder, Mauri Vansevenant, … plus de arriverende Jan Hirt.

Tegen grootmachten als Ineos, Jumbo-Visma en UAE kan Soudal-Quick.Step daarmee (nog) niet op maar meerdere van de vernoemde renners hebben nog aardig wat groeimarge.

Overigens: waarom zou Remco volgend jaar al naar de Tour moeten? Dat hij zelf zou willen is volkomen uit de lucht gegrepen en voortvarend.

 

Wat heeft his airness Wuyts in zijn 66-jarig bestaan al uit eigen initiatief ondernomen en verantwoordelijkheid voor gedragen? Toch veroorlooft deze vermomde ambetantenaar zich om een ondernemer als Patrick Lefevere (die al decennialang tientallen mensen aan een droomjob helpt én houdt) negatief te evalueren, ja zelfs te schofferen. Il faut le faire, Michel!