Gianni MOSCON

't is van moèten dit jaar!

 

Als junior viel hij nog niet op en als belofte leek hij dezelfde weg op te gaan tot hij op 4 oktober 2014 de Piccolo Giro di Lombardia won van zijn medevluchter Dylan Teuns. Zijn treintje was vertrokken en het boemelde in 2015 almaar sneller: tweede (na Alex Edmundson) in de Ronde van Vlaanderen, kampioen van Italië, vierde op het wereldkampioenschap in Richmond, …

 

Gianni leek de voorbestemde opvolger van de ook al controversiële Filippo Pozzato (die wel een palmares uitrolde) en zo zag ook Team Sky het. Hij stond er meteen met ereplaatsen in Nokere Koerse, de Settimana Coppi & Bartali, Yorkshire, de beide kampioenschappen van Italië, Montréal en bovenal een dag- en de eindzege in de Arctic Race of Norway, … 

In 2017 trok hij de fraaie lijn door: vijfde in Paris-Roubaix, bijna een dagzege in zowel de Route du Sud, Burgos als de Vuelta en last but very not least (ingeleid door ereplaatsen in Emilia en Varèse) derde in de Giro di Lombardia.

Daarna stokte het. Gianni kwam meer in het nieuws met wangedrag: racisme ten opzichte van de donkere Fransman Kévin Reza, opzettelijk ten val brengen van Sébastien Reichenbach, uitsluiting op het WK voor een te langdurige bidon collé. Dat allemaal in 2017, waarna hij nog niet tot inkeer kwam. Zo werd hij in de vijftiende rit van de Tour 2018 uitgesloten en vijf weken geschorst voor rake klappen aan Elie Gesbert, de benjamin van de wedstrijd. Ook in 2020 kon hij het niet laten om de bad boy uit te hangen. Na een valpartij tijdens Kuurne-Brussel-Kuurne gooide hij een fiets naar Jens Debusschere, waarvoor hij werd uitgesloten. Hij ontdeed zich ostentatief van zijn rugnummer, scheurde het en gooide het manifest weg.

 

Onderwijl werd hij wel tweemaal op een rij kampioen van Italië tijdrijden, titels die hij valoriseerde met een zesde plaats op het WK in Bergen 2017 en een vierde in Innsbruck 2018. 

2018 bracht zijn beste campagne met behalve verre ereplaatsen in het voorjaar overwinningen in de Coppa Agostoni en de Giro della Toscana, een dag- en de eindzege in de Tour of Guangxi (een manche van de World Tour).

De 24-jarige Trentijn kwam almaar dichter bij de zon maar smolt er in 2019 weer van weg. Een vierde plaats op het WK in Harrogate was het enige resultaat om mee uit te pakken.

In het gebalde 2020 ging het van kwaad naar erger met amper één top tien: achtste in de tweede rit der Volta a Valenciana.

 

Goed dat hij bij Sky -> Ineos een doorlopend contract had, al had Dave Brailsford hem om dringende redenen kunnen ontslaan. Dat hij het niet deed, zal te maken hebben met zijn verder geloof in het intrinsiek vermogen van zijn woelige discipel.

2021 kondigt zich veel beter aan. In de openingsrit van de Tour de la Provence kon hij de losgeslagen Julian Alaphilippe het langdurigst volgen. Dit moet de toon zetten voor zijn algehele wederopstanding, hij moet tenslotte nog 27 jaar worden.