Zijn pad kruist geregeld dat van Mathieu van der POEL

Mads PEDERSEN

gedijt aan de boorden van de Leie

 

Zelden of nooit zou een coureur een overwinning meer verdiend hebben als Mathieu van der Poel in Kuurne-Brussel-Kuurne 2021. Daags nadat hij, om welke reden ook, verrassend wegbleef van de Omloop zette hij vanaf de Kanarieberg, op 87 km. van de finish, een tegenaanval in op zes vroege vluchters. Enkel de ook al verbazende Jhonatan Narvaez (die je eerder verwacht in rittenkoersen) kon hem volgen én steunen. Mathieu voerde op de Kluisberg, de ultieme helling, de forcing steeds met de Ecuadoriaan in zijn kielzog terwijl van de zes vroege vluchters enkel Patrick Gamper, Jonas Hvideberg (die zich de 2500 euro van plastibac toeëigende) en Artyom Zakharov konden bijsluiten. De vijf hielden er dermate de vaart in dat zij zonder de vlijtige tussenkomst van titelverdediger Kasper Asgreen voor de podiumplaatsen zouden gespurt hebben. 

Die ontwikkeling zou een meer verdiende winnaar opgeleverd hebben dan Mads Pedersen die door Jasper Stuyven naar het zegepad werd geloodst. Het viel de Deen te beurt 4,5 maanden na Gent-Wevelgem waarin hij de voornaamste bevoordeelde werd van de rivaliteit tussen Wout Van Aert en (jawel) Mathieu van der Poel. De 25-jarige Deen is elk jaar goed voor minstens één knalresultaat: kampioen van Denemarken 2017, (na Niki Terpstra) tweede in de Ronde van Vlaanderen 2018, wereldkampioen in Harrogate 2019 (waar … Mathieu van der Poel door het ijs zakte), Gent-Wevelgem 2020 en Kuurne-Brussel-Kuurne 2021. 

Mads Pedersen lijkt wel bevrijd van het juk der regenboogtrui waarin hij nog sterk uit de hoek kwam in de BinckBank Tour. Na zijn dagzege in Aalter kwam hij in het bezit van de groene leiderstrui die hij behield na de korte tijdrit in Riemst maar niet meer na de afmattende tocht door de Vlaamse Ardennen, waarin hij ootmoedig het hoofd moest buigen voor (jawel) Mathieu van der Poel. 

Mads Pedersen won in Kuurne een kwarteeuw na zijn illustere landgenoot Rolf Sörensen. De Ronde van Vlaanderen is vooralsnog de enige monumentale klassieker waarin Mads zich onderscheidde. Rolf deed dat ook in Milano-Sanremo (na Claudio Chiappucci tweede in 1991), Paris-Roubaix en zelfs in Liège-Bastogne-Liège (die hij in 1993 won) en in de Giro di Lombardia. Sörensen werd evenwel geen wereldkampioen, Pedersen wel. 

Benieuwd wat Mads Pedersen in Sanremo en in Roubaix vermag tegen Mathieu van der Poel, die van en naar Kuurne de zoveelste koers van zijn leven reed. Indien daar een startpremie aan vastzat dan heeft hij die dubbel en dik waargemaakt. Elke inrichter zou dolgraag ingaan op dergelijke deal. Mathieu zal daarenboven menig wielerhart veroverd hebben.