Nog steeds monter én lucide... 

André MESSELIS 

wordt vandaag 90 jaar

'n Thomas DE GENDT avant-la-lettre

 

Veertien dagen na zijn streekgenoot en gewezen ploegmaat Gilbert Desmet is ook André Messelis tot ‘de club van 90-jarigen’ toegetreden.

André is still alive and very kicking, al speelt Covid-19 ook hem parten inzake bewegingsvrijheid en bezoekjes aan zijn tearoom. 

“Eén hamer zal niet volstaan om klein te krijgen”, zegt zijn zoon Ivan (63), die het minder treft met de gezondheid maar niet versaagt. 

 

Indien het epitheton “dwangarbeider van de weg“ op iemand van toepassing was, dan is het op Hoogledenaar André Messelis, die onderbetaald zowel tijdens de winter als in de zomer druk in de weer was.

Als dertiger beleefde hij zijn mooiste jaren bij Groene Leeuw. 

In 1956 kwam hij tijdens Nokere Koerse zwaar ten val waarbij een ruggenwervel werd ingedeukt, waar men pas weken later achter kwam wat het nog erger maakte zodat de naweeën jàren aansleepten. 

ANDRE GEDIJDE IN DE VUELTA

In de Vuelta a España van 1961, waarin hij het jaar voordien elfde was geworden, reed hij de koers van zijn leven. Hij nam in Madrid op de tiende dag de leiding over van zijn kompaan Marcel Seynaeve. De amarillo-leiderstrui bleef vier dagen in zijn bezit tot hij in de koninginnenrit naar Bilbao bezweek onder een ruime Spaanse coalitie ten voordele van de 21-jarige runner up Angelino Soler. 

- “Op de Puerto de Urkiola kon ik het tijdsverlies tot één minuut beperken”, herinnert André zich, “maar in de afzink op barslechte wegen reed ik lek en brak het voorwiel. De Spanjaarden staken een versnelling bij en dat kostte mij vele minuten die mij verdreven naar een nog altijd fraaie twaalfde eindplaats. Doordat ik in negen ritten bij de eerste tien eindigde, werd ik vierde in de puntenstand.”

LEVENSBEDREIGEND ONDERKOELD IN HARELBEKE

Met de E3 Harelbeke behaalde André Messelis in 1962 zijn mooiste van globaal 22 overwinningen. In Siberisch voorjaarsweer met sneeuwval voerde hij de forcing vanaf Brakel met Romain Van Wynsberghe als enige gezèl, die hij op de Kluisberg achterliet om solo met anderhalve minuut voorsprong te arriveren in Harelbeke, waar men de wegen sneeuwvrij had moeten maken.

- “Ze hebben uren nodig gehad om mij te ontdooien maar dat nare gevoel werd ruim overstegen door de roes van mijn mooiste overwinning. Toch bleef die onderkoeling langdurig in mijn lijf hangen. Op het laatst van datzelfde seizoen won ik niettemin ook de Tour de Nord en het kampioenschap van Vlaanderen in het nabije Koolskamp.”

SMAAKMAKER VAN MEERDERE BK’S

Persoonlijk herinner ik mij André Messelis ook als de vrijbuiter die in een vijftal kampioenschappen van België een ontsnapping van lange duur opzette en in de finale tweemaal leek te overleven.

- “In Vielsalm 1964, waar Ward Sels won, was ik er in het gezelschap van Willy Monty kort bij. Ik reed evenwel lek. De eenzame Willy werd op minder dan tien kilometer overstoken door elf achtervolgers bij wie ik nog had kunnen aanpikken voor de negende plaats. Zonder die lekke band waren ze nog niet klaar met mij. In Waregem twee jaar later was ik er nòg dichter bij. Daar werd ik pas op één kilometer van de finish teruggepakt en overstoken door de eerste achtervolgers, van wie Guido Reybrouck zich de snelste toonde.”

- “Het was mooi en het werd zelfs heldhaftig genoemd maar het loonde niet. Ik deed het ook niet om spraakmakend te zijn, wel omdat het de enige manier was om voor de titel en de trui in aanmerking te komen.”

OOK VELDRIJDER!

André Messelis leidde als coureur een dubbelleven: veldrijder in de winter, wegrenner in de zomer. 

- “Crossen heb ik altijd heel graag gedaan”, benadrukt André. “Het legde mij geen windeieren maar leverde zelfs één selectie op voor het wereldkampioenschap. Dat was in Zürich 1967, waar Renato Longo zijn vijfde regenboogtrui veroverde en ik twee dagen na mijn 36ste verjaardag veertiende werd.”

André Messelis werd als veldrijder overtroffen door zijn inmiddels ook al 63-jarige zoon Ivan die zowel bij de nieuwelingen (1975), de junioren (1977) en de liefhebbers (1984 en 1985) kampioen van België werd maar niet bij de beroepsrenners, waar hij het vooral door toedoen van Roland Liboton met vijf tweede en tweede derde plaatsen moest stellen. Hij werd ook tweemaal vice-wereldkampioen (als militair in Kemmel 1978 en als liefhebber in Lembeek 1986).  

Ivan won ruim 200 veldritten met drie Noordzeecrossen van Middelkerke (1983, 1984 en 1986) en de Super Prestige - manche van Zillebeke (1986) als kroonzeges.  

De dynastie-Messelis wordt voortgezet door Ivans dochter Charlotte die al een hele tijd samen is met Johan Jakobs (telg van een Belgische vader en een Zwitserse moeder) die als oorspronkelijke veldrijder nu bij Movistar een voltijds wegrenner is geworden. André Messelis ziet dat het goed is en almaar beter wordt.