Michaël WOODS

op de drempel van zijn beste seizoen?

 

Daags na Bauke Mollema heeft opnieuw een 34-jarige een dagzege behaald in de Tour desAlpes-Maritimes et du Var. De nog anderhalve maand oudere Michael Woods boog de seconde achterstand om in een tel voorsprong.

Michaël Woods begon er laat aan maar nièt té laat aan. De Canadees was op zijn 19de een veelbelovend atleet op de 1500 meter maar een aanslepende stressfactuur leidde hem af naar de tweewieler waarop hij almaar beter werd.

Vanaf 2017 schoof hij aardig op: elfde in La Flèche Wallonne en negende in Liège-Bastogne-Liège. Aansluitend behaalde hij in de Giro, zijn eerste grote ronde, twee vijfde plaatsen in de daguitslag en in de herfst werd hij zevende in de Vuelta.

Op zijn dertigste versnelde hij zijn inhaalbeweging: tweede (na de beter omringde Bob Jungels) in Liège-Bastogne-Liège. De Vuelta, waarin hij genoegen nam met een dagzege, stond helemaal in het teken van het aansluitende loodzware WK in Innsbruck, waar hij derde werd na Alejandro Valverde en Romain Bardet.

Vanaf 2019 spitste hij zich meer toe op het ééndagswerk met zowel in Liège-Bastogne-Liège als in Il Lombardia een vijfde plaats. Té regelmatig om ook briljant had ik gedacht tot hij in Milano-Torino afrekende met zijn enige medevluchter, de kakelverse wereldkampioen Alejandro Valverde.
Tijdens het gebalde 2020 bleef hij, spijts een dagzege in Tirreno-Adriateco, eerst onder de verwachtingen, zo ook als twaalfde op het WK in Imola. Beter getimed waren ‘zijn’ Waalse klassiekers, waarin hij zevende en derde werd. De Vuelta moest daar een vervolg aan breien maar reeds in de openingsrit viel hij zwaar, liet het de volgende dagen lopen om meer faciliteiten voor een dagzege, die hij daags nà de rustdag behaalde in Villanueva de Valdegovia, waar hij zelfs een uitstekende Alejandro Valverde klein kreeg en wiens ‘zwarte beest’ hij kennelijk is. 

Nu is hij dus uitstekend aan het seizoen begonnen met behalve voor zich zelf ook voor (zijn nieuwe team) Israel Start-Up Nation de eerste overwinning.