Noël FORE en het

mysterie van Zandvoort

Na zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen was Noël Foré incontournable in de Belgische selectie het WK van 1959 op het autocircuit van Zandvoort (Ned.), waar hij als enige Belg deel uitmaakte van de vroege vlucht die door Michele Gismondi gelanceerd werd en ook André Darrigade aan boord had. De Fransman wilde, na zijn derde plaatsen in 1957 en 1985, coûte que coûte winnen en kwam al vroeg bij Foré langs met het indringende verzoek om, vorstelijk vergoed, voor hem de spurt in te leiden. Noël weigerde en demarreerde even later. Hij nam een mooie voorsprong maar werd door Jan Wauters, de Limburgse voorzitter van de B.W.B.-sportcommissie vanuit de Belgische volgwagen aangemaand om op de achtervolgers te wachten. Foré deed het zonder morren in de veronderstelling dat Rik Van Looy de oversteek naar de kopgroep had gemaakt. Dat bleek niet het geval zodat Darrigade de regenboogtrui maar voor het grijpen had. Noël Foré werd verdienstelijk derde maar kreeg tekst nog uitleg aangaande de bizarre tussenkomst vanuit de volgwagen. Een verklaring kon zijn dat hij geen wereldkampioen mocht worden omdat zijn extrasportieve belangen niet door de almachtige Jean Van Buggenhout maar door wel de Fransman Roger Piel behartigd werden.

Een gelijkaardige story overkwam Jean-Pierre Monseré elf jaar later op het WK in Leicester. Hij schoof wijselijk mee in een vroege vlucht maar werd door bondscoch Oscar Daemers teruggefloten. Jempi liet het niet over zich gaan maar reageerde met: “Denk je dat er in België maar één coureur is misschien?!”. Hij hield, de ervaring van Noël Foré indachtig, zijn onderneming vol en werd wereldkampioen. Het algemeen management van de koers, dat vooral Eddy Merckx in de portfolio had, had de verstoorde pikorde niet kunnen bijsturen.

Zandvoort 1959 kreeg nog overigens een staartje. Enkel de ‘bronzen’ Noël Foré en ‘good old’ Rik Van Steenbergen (28ste) werden verschoond van de Belgische debacle. Frans Schoubben (11de), Gilbert Desmet (18de), Piet Oellibrandt (27ste), Leon Van Daele (30ste), Roger Baens (34ste) en Rik Van Looy (38ste) werden door de B.W.B. tien dagen geschorst ‘omdat ze hun kansen niet naar behoren verdedigd hadden’. 

En dat terwijl Noël Foré daarin werd afgeremd.