Al 40 overwinningen met veel kwaliteit, maar …

 

Michael MATTHEWS

smacht nog altijd naar die grootste overwinning, bovenal het WK 2022

 

 

Michael Matthews, wat een coureur, die stilaan maar zeker opklimt naar de top 100 van mijn naoorlogse palmaresranking.

Na Cadel Evans, Phil Anderson en Richie Porte is Bling de vierde best prestérende Australiër ooit met zowat 40 zegestreepjes achter zijn naam, waarin veel kwaliteit: 8 dagzeges in de grote ronden (3 in de Tour, 3 in de Vuelta, 2 in de Giro), de WB-manches van Montréal 2018, Québec 2018 & 2019, Plouay 2020, dagzeges in Paris-Nice (3), Catalunya (3), Pais Vasco / Itzulia Basque Country (3), Down Under, Suisse, Romandie, BinckBank Tour, …

De vaakst winnende Aussie is hij daarmee ook niet, Robbie McEwen won driemaal zo vaak en ook Caleb Ewan is hem, wat dat betreft, al gepasseerd.

Ook de groene trui in de Tour van 2017, waarmee hij de hegemonie van de uitgesloten Peter Sagan onderbrak, kon tellen voor Bling.

Opmerkelijk: tot op vandaag had hij al 19 maanden niet meer gewonnen of sedert 25 augustus 2020, de Bretagne Classic - Ouest France in Plouay. 

En dit was ook zijn eerste overwinning voor zijn ‘moederclub’ BikeExchange na waarnaar hij terugkeerde na vier jaar Sunweb.

Matthews is de wereldkampioen der beloften van 2010, sant in eigen land in Geelong, waar hij het vooral haalde van John Degenkolb, Taylor Phinney, Arnaud Démare, Sonny Colbrelli, …

Zo’n fonkelende regenboogtrui in eigen land wil hij dit jaar opnieuw in huis halen in Wollongong, waar hij evenwel zal te maken krijgen met zijn landgenoot Caleb Ewan. Hoe men die twee aan hetzelfde zeel zal doen trekken, is mij nu al een raadsel. Wereldkampioen werd hij trouwens een tweede keer: met Sunweb in de ploegentijdrit in het Noorse Bergen in 2017 met Søren Kragh Andersen Tom Dumoulin, Lennard Kämna, Wilco Kelderman en Sam Oomen als ijlende kompanen.

Bij een individuele titel kwam ook al vervaarlijk dicht: als tweede (na Peter Sagan) in Richmond 2015 en als derde (na opnieuw Peter Sagan en Alexander Kristoff) in Bergen 2017. Tussendoor werd hij vierde in Doha.

Dit zijn slechts drie van zijn top vijven in de grootste ééndagskoersen. Dat onbestemde gevoel overviel hem ook al in Milano-Sanremo (3x), Gent-Wevelgem, de Amstel Gold Race (3x) en Liège-Bastogne-Liège. Dat die laatste daar eveneens tussenstaat, wijst erop dat hij het niveau van een notoire sprinter overstijgt.