Irish God in France

 

King KELLY 

primus-inter-pares van Paris-Nice 

 

Zéven keer op een rij Paris-Nice winnen: Sean Kelly bewerkstelligde het vanaf 1982. Niemand deed het hem (ook in geen enkele andere koers) voor en niemand zal het hem ooit nog nadoen.

Parijs-Nice was er voor het eerst in 1933 met Alfons Schepers als eindwinnaar. De Tweede Wereldoorlog verdreef Paris-Nice tijdens de eerste helft van de jaren veertig. Pas vanaf 1951 stond de koers naar de zon steevast op de kalender met een pleiade van ronkende winnaarsnamen, van wie zeven Belgische: Roger Decock (1951), Raymond Impanis (1954 en 1960), Fred De Bruyne (1956 en 1958), Jef Planckaert (1962), Eddy Merckx (loepzuivere hattrick vanaf 1969), Freddy Maertens (1977) en Frank Vandenbroucke (1998). 

Met vijf overwinningen (1957, 1961, 1963, 1965 en 1966) leek Jacques Anquetil de duurzame primus inter pares te worden. Dat was gerekend zonder de waard - Sean Kelly, die vanaf 1982 een onnavolgbare zevenslager uitbouwde. De Ier was, na Eddy Merckx, le trait d’union tussen ééndagswedstrijden en de rittenkoersen.

Het was een verrassing van formaat dat de bijna 36-jarige Raymond Poulidor in 1972 en in 1973 Eddy Merckx van zijn sokkel stootte. Bernard Sainz, zijn nieuwe mentor, bezorgde hem de impulsen om als rijpe dertiger een mooie nazomer aan zijn carrière te breien.

Opmerkelijk dat Bernard Hinault er geen enkele keer in slaagde om Paris-Nice op zijn palmares bij te schrijven, hij bleef steken op de tweede (1978) en de derde (1984) plaats. Voor de Bretoen kwam de koers naar de zon en bijgevolg ook Milano-Sanremo te vroeg, in tegenstelling tot voor Laurent Fignon die de Primavera in 1988 en in 1989 won.  

Maximilian Schachmann, de dubbele titelverdediger, zal het niet onder de markt hebben. Het zal immers niet uitvallen zoals op de slotdag in 2021 toen Primož Roglič na brute pech niet in de spits kon terugkeren. De 32-jarige Sloveen wordt ook dit jaar, zeker met Wout Van Aert in onvoorwaardelijke steun, de maat der dingen.

João Almeida mag nog eens opdraven zonder zijn absolute kopman Tadej Pogacar die voor de Strade Bianche en Tirreno-Adriatico kiest. Weerwerk wordt vooral verwacht van David De La Cruz, Valerio Conti, David Gaudu, Felix Grossschartner, Ion Izagirre, Steven Kruijswijk, Alexey Lutsenko, Gino Mäder, Guillaume Martin, Daniel Felipe Martinez, Brandon McNulty, Aurélien Paret-Peintre, Wout Poels, Nairo Quintana, Luis Sanchez (die al in 2009 won), Dylan Teuns, Aleksandr Vlasov, …

 

   PALMARES-RANKING    

PARIS – NICE 1933-2021

 

… op basis van 100 70 50 40 30 25 20 15 10 5 punten.

700	KELLY Sean	Ier
605	Anquetil Jacques	Fr.
585	Merckx Eddy	B.
500	Poulidor Raymond	Fr.
490	Jalabert Laurent	Fr.
485	Roche Stephen	Ier
480	Zoetemelk Joop	Ned.
380	Contador Alberto	Sp.
325	Knetemann Gerrie	Ned.
295	Rebellin Davide	It.
285	Rominger Tony	Zwits.
255	Archambaud Maurice	Fr.
255	Ocana Luis	Sp.
250	Impanis Raymond	B.
250	Indurain Miguel	Sp.
250	Porte Richie	Austr.
240	Sanchez Luis-Leon	Sp.
235	Janssen Jan	Ned.
230	Planckaert Jef	B.
220	Laurent Michel	Fr.
220	Vinokourov Alexandre	Kaz.
215	Wolfshohl Rolf	D.
205	Bernard Jean-François	Fr.
205	Vandenbroucke Frank	B.
200	De Bruyne Fred	B.
200	Schachmann Maximilian	D.
200	Simpson Tom	Gr.-Br.
190	Hinault Bernard	Fr.
190	Valverde Alejandro	Sp.
190	Zülle Alex	Zwits.
185	Duclos-Lassalle Gilbert	Fr.
185	Jaksche Jörg	D.
180	Klöden Andreas	D.
170	Lapébie Roger	Fr.
170	Maertens Freddy	B.
165	Altig Rudi	D.
165	Voigt Jens	D.
160	Bardet Romain	Fr.
155	Mahé François	Fr.
150	Bobet Louison	Fr.
150	Julich Bobby	V.St.
150	Wiggins Bradley	Gr.-Br.