Hij werd geen klassementsrenner 

maar bleef een momentencoureur

 

Warren BARGUIL

staat op na zijn annus horribilis

 

 

De inmiddels 30-jarige Bretoen heeft na twee dagzeges in de Vuelta 2013 en ook twee in de Tour 2017 met de vijfde rit in Tirreno-Adriatico een vijfde overwinning in de World Tour behaald.

Na zijn annus horribilis 2021 durfde hij dat niet zomaar te verhopen. Hij werd op de 13de dag van zijn zevende Tour na meedere valpartijen tot opgave gedwongen en was daar amper van hersteld of hij brak, kort nadat hij (na Christophe Laporte) tweede werd in de G.P. de Wallonie, het bekken bij een ongeval op training.

Er werd le puncheur een grote toekomst toegedicht toen hij in 2012 al vòòr zijn 21ste verjaardag twee dagzeges behaalde in de Vuelta. Zijn blitzstart vertraagde en pas in zijn derde Tour in 2017 was hij spraakmakend met weer twee dagzeges, winnaar van de bergprijs en 10de in het tijdklassement. In de rit naar Chambéry moest hij wijken voor Rigoberto Uran maar dat was vijf dagen later al helemaal vergeten toen hij op quatorze juillet in de korte rit Saint-Girons - Foix, steil bergop zijn medevluchters Nairo Quintana, Alberto Contador en Mikel Landa afhield. Zes dagen later palmde hij ook l’Izoard in. Zijn 10de eindplaats zou hij niet meer verbeteren wel evenaren in 2019 zonder voor een dagzege in aanmerking te zijn gekomen.

Warren reed al die tijd niet voor een Frans team maar wel voor het team dat toen Argos-Shimano heette en thans Team DSM maar waarvan hij sinds 2018 geen deel meer uitmaakt, hij is dit seizoen al aan zijn vijfde campagne bij Arkéa-Samsic begonnen. Zijn afscheid van zijn eerste team was er één in mineur. Omdat hij het tijdens de Vuelta 2017 verfoeide om hand- en spandiensten te verlenen aan Wilco Kelderman, zijn beter geklasseerde kompaan, werd Warren door ploegleider Arthur van Dongen naar huis gestuurd. Het team zat dus al vijf jaar geleden niet verlegen om één bizarre ingreep meer of minder. Nu zou Warren hun sterkhouder geweest zijn.