Enkel MERCKX, MAERTENS, SARONNI en ANQUETIL presteerden op hun 24ste straffer, maar ...

 

Tadej POGAčAR zal voor de beste 

24-jarige eind 2022 enkel nog 

Eddy MERCKX vòòr zich hebben

 

Op het eind van het seizoen waarin ze 24 jaar werden, hadden Eddy Merckx, Freddy Maertens, Giuseppe Saronni en Jacques Anquetil betere resultaten behaald dan Tadej Pogačar totnogtoe deed. 

De Sloveen, die op 21 september 24 jaar wordt, heeft nog acht maanden te goed om voornoemden te overtreffen. 

Dat hij Maertens, Saronni en Anquetil zal voorbijsteken staat gegarandeerd vast maar Merckx, die ook véél méér wedstrijden reed, is nu al buiten schot en zal dat àltijd blijven.

EDDY had eind 1967 onder meer Milano-Sanremo (1966 & 1967), Gent-Wevelgem 1967, La Flèche Wallonne 1967 al op zijn palmares ingeschreven en ereplaatsen behaald in de Ronde van Vlaanderen, Liège-Bastogne-Liège, de Giro (+ 2 dagzeges), de Giro di Lombardia, … and you ain’t seen nothing yet.

Freddy Maertens had eind 1976 (zijn bestjaar!) onder meer Gent-Wevelgem (1975 & 1976), Paris-Brussel 1975, Paris-Tours 1976; de Amstel Gold Race 1976, de G.P. des Nations 1976, … gewonnen. Bij zijn debuut in de Tour had hij een huzarenstuk neergezet: 8 dagzeges, groene trui en 8ste in het tijdklassement. Drie weken later werd hij in Ostuni wereldkampioen. In de monumentale klassiekers bleef hij helaas steken op dichte ereplaatsen.

Giuseppe Saronni was al op zijn 19de prof geworden en mét de deur in huis gevallen met een recital van dichtste ereplaatsen in Milano-Sanremo (driemaal op rij vanaf 1978), in La Flèche Wallonne (in 1977 en 1979) die hij in 1980 zou winnen, in Paris-Tours 1979. In die beginperiode had hij zich bovenal hoogst onderscheiden in de Giro, die hij in 1979 al op zijn 21ste won, een jaar na zijn debuut met een 5de plaats en waarna hij ook 7de en 3de zou worden, opgelijst met niet minder dan 16 dagzeges (waarvan 7 in 1980) en driemaal winnaar op punten. En als toetje op zijn eerste vier profseizoenen werd hij na een bleek 1981 (na Freddy Maertens) vice-wereldkampioen in Praag.

Last but not least was er Jacques Anquetil, die al op zijn 19de de G.P. des Nations (het virtuele WK tijdrijden) won en dat acht keer zou herhalen. Bovenal was er het winnen op zijn 24ste van zijn maidenTour in 1957, gelardeerd  met vier dagzeges, waarvan de eerste twee (sant in eigen Rouen respectievelijk Thonon-les-Bains) géén tijdritten waren! Jacques gaf het jaar daarop, als titelverdediger en 6de in de tussenstand, op tijdens de 74 km. tijdrit naar Dijon nog wel. In dat schrale 1958 had hij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid … Paris-Roubaix gewonnen. Hij was één van de vroege aanvallers en de beste man in koers die alleen vooropreed tot hij op 3 km. van de finish door een lekke band werd opgehouden. Hij werd nog 14de en drie weken eerder 10de in Milano-Sanremo.

En nu is er dus de era - Pogačar aangebroken. Hij is de, op Merckx na, strafste van allemaal die ook een brug slaat tussen de lente en de herfst. Aan wat hij nu al heeft bewerkstelligd zal de komende zes maanden nog een pak toegevoegd worden met als mogelijke climax een loepzuivere hattrick in de Tour, die hem enkel door Louison Bobet (vanaf 1953), Jacques Anquetil (vanaf 1961), Eddy Merckx (vanaf 1969), Miguel Indurain (vanaf 1991), Lance Armstrong (vanaf 1999) en Chris Froome(vanaf 2015) werd voorgedaan maar niémand van hen op zijn leeftijd!